رويكرد پيش بينانه به جرايم تروريستي

هدف: تروريسم موجب گسترش خشونت، تهديدِ امنيت، اثرات منفي بر ابعاد اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و سياسي جوامع مختلف، رشد فزاينده ناامني در جهان شده و در نتيجه، حساسيتِ كنش‌گران عدالت كيفري از جمله پليس، به اين موضوع را به‌دنبال داشته است. در سال هاي اخير پليس با رويكردي پيش بينانه در چارچوب مديريت جرم شناختي خطر جرم، به‌صورت عمده به‌دنبال پيش بيني جرم تروريستي و شناسايي متغيرهاي پُرخطر؛ شامل افرادي يا مكان هايي است كه بيشتر در معرض ارتكاب جرم قرار دارند.روش: روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي است كه اطلاعات اوليه آن از طريق منابع كتابخانه اي گردآوري شده اند. پس از تحليل داده هاي اوليه، نتايج حاصل از مطالعه نظري به‌دست آمد. بر اين اساس، سعي شده تا با ارائه برخي مدل ها موضوع به‌طور دقيق تري تبيين شود.يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه پليس با سياست هاي كنترل جرايم تروريستي امروزه بيشتر به سمت پيش بيني از طريق مدل هاي آماري و اطلاعاتي و در شكلِ جديد آن از طريق هوش مصنوعي رفته است. هم‌چنين، گروه ها و مكان هاي پُرخطر، مانند مهاجران و مكان هاي پُرازدحام در اولويت رويكردهاي پليسي به جرايم تروريستي است.نتيجه گيري: پيش بيني جرم و شناسايي متغيرهاي خطرزاي تروريستي نقش مؤثري در شناخت زمينه‌هاي ارتكاب جرم تروريستي توسط پليس دارند. بر اين اساس، گسترش اعمال تروريستي و سپس، امنيت گرايي موجب نفوذِ سياست هاي عوام گرايانه در رويكردهاي پليسي براي شناسايي برخي متغيرها مانند قرار دادنِ مهاجران يا مكان هاي پُر ازدحام در گروه متغيرهاي پُرخطر شده است. در نهايت، تمركز پليس ايران بايد با كاهش رويكردهاي واكنشي به سمت پيش بيني و شناسايي خطرهاي تروريستي با روش ها و مدل هاي اطلاعاتي و آماري حركت نمايند كه مي تواند در كاهش جرايم تروريستي تأثيرگذار باشد.