بررسي رابطه تغييرات پوشش زمين و جزيره حراراتي با استفاده از الگوريتم تك پنجره و روش مفهومي درخت تصميم (نمونه موردي:شهر اهواز)

مسئله گرمايش زمين عمده‌ترين دغدغه جهاني در دهه هاي اخير بوده است.شناخت روابط بين پديدههاي تاثيرگذار بر آن مي‌تواند راهگشاي كنترل و كاهش پديده زمين‌گرمايي باشد.هدف پژوهش تعيين رابطه تغييرات كاربري اراضي ناشي از توسعه شهر و تغييرات دماي سطحي آن و نيز عوامل موثر بر نحوه پراكنش جزاير گرمايي در اين شهر است. در اين بررسي از تصاوير سنجنده ماهواره لندست، و براي برآورد شاخص پوشش گياهي از باندمادون قرمز و براي تهيه نقشه تغييرات كاربري از روش مفهومي درخت تصميم استفاده شد. بنابر يافته‌هاي پژوهش، اهواز در دوره 32 ساله 1998تا2020، همراه با گسترش كالبدي زياد، تغييرات كاربري‌ها بويژه در رابطه با تغيير پوشش گياهي در مناطق شرقي شهر را تجربه كرده است. حداكثر دما در اين دوره افزايش يافته و جزيره گرمايي از مركز به سمت حاشيه و اطراف شهر تغيير كرده است. تغييركاربري اراضي سبز به ساير كاربري‌ها در شهر اهواز با شكل‌گيري جزيره حرارتي همراه بوده و دماي سطح زمين در شهر، افزايش4 درجه‌اي را در ايت دوره نشان مي‌دهد.از نظر فضايي بيشترين افزايش حرارت، مربوط به بخشهاي شرق و جنوبغرب و غرب است كه علت آن در بخش شرقي تبديل زمين هاي كشاورزي و داراي پوشش گياهي به كاربري صنعتي و در قسمت جنوبغربي به دليل ايجاد كاربري اراضي ساخته شده طريق طرح هاي آماده سازي است. بدين ترتيب رابطه افزايش دما با تغيير كاربري پوشش گياهي به اراضي ساخته شده تاييد مي‌شود. رابطه همبستگي شاخص NDBI و NDWIبا دما نيز همين رابطه را تاييد كرد. كمترين افزايش دماي حرارتي مربوط به نواحي اطراف رودخانه كارون است كه به عنوان يك عنصر تعديل‌كننده دما در شهر عمل مي‌كند. به دليل پرباراني سالهاي اخير كشور و پر آب شدن رودخانه كارون جزيره حرارتي از مركز شهر به اطراف هدايت شده است. نقشه حرارتي در سال 2020 دماي اطراف رودخانه را كمترين مقدار دمايي نشان مي‌دهد.