اثربخشي بسته درماني تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد، ذهن آگاهي و طرحواره درماني بر روابط بين فردي در زنان و مردان مبتلا به اختلال وسواس فكري-عملي

هدف: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي بسته درماني تلفيقي مبتني بر پذيرش و تعهد، ذهن‌آگاهي و طرحواره درماني بر روابط بين فردي زنان و مردان مبتلا به اختلال وسواسجبري بود. روش: اين پژوهش به روش آزمايشي و با طرح پيش آزمون–پس آزمون با يك گروه كنترل همراه با مرحله پيگيري (سه ماهه) صورت گرفت. با توجه به ملاك‌هاي ورود كليه مراجعينِ زن و مردِ كلينيك نيكتا با تشخيص اختلال وسواس فكريعملي، در شرايط پيش‌آزمون به پرسشنامه مهارت‌هاي ارتباطي بين فردي (ماتسون و همكاران، 1995) پاسخ داده و آنهايي كه يك انحراف استاندارد پايين‌تر (زير نمره 62) در اين پرسشنامه كسب كردند، به تعداد 77 نفر غربال شده و از بين آنها تعداد 30 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب و در 2 گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش تحت بيست جلسه 120 دقيقه‌اي و هفته اي دو جلسه بسته درماني تلفيقي محقق ساخته قرار گرفتند. در پايان دوره درمان مجددا در مرحلۀ پس‌آزمون از هر دو گروه خواسته شد تا به پرسشنامه پژوهش پاسخ دهند. دادهها با استفاده از واريانس اندازه‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان‌دهنده بسته درماني تلفيقي بر روابط بين فردي در گروه آزمايش (30.12 = F، 0.001 ˂ P) موثر بود و اين تاثير در مرحله پيگيري پايدار بود (0.001 p). نتيجه‌گيري: براساس نتايج حاصل از اين پژوهش، با توجه به اينكه افراد با آگاهي از پذيرش و تعهد نسبت به آموزش‌هاي دريافتي و تقويت توجه آگاهي در كنار بهره‌گيري از آموزش‌هاي طرحواره درماني، به طور مؤثري در بهبود روابط بين فردي عمل كردند، تلفيق اين سه رويكرد در پيشبرد اهداف درماني در درمان افراد مبتلا به اختلال وسواس مؤثر خواهد بود.