بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پنج عامل شخصيت ومولفه هاي تكانشگري افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پنج عامل شخصيت و مولفه هاي تكانشگري افراد مبتلا به شخصيت مرزي انجام شد. روش پژوهش از نوع طرح تك آزمودني ABA بود. جامعه آماري شامل كليه افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي كه به بخش سرپايي بيمارستان روانپزشكي زارع و كلينيك خانه معنا ساري در طي خرداد 1399 مراجعه كردند، از ميان آنها 3 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به مدت 40 جلسه تحت درمان قرار گرفتند. داده ها در سه مرحله خط پايه، درمان، پيگيري در طي 11 ماه با استفاده از پرسشنامه هاي تكانشگري بارات BIS (بارات و همكاران، 2004) و پنج عامل شخصيت NEO (مك كري و كاستا، 2004) جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل آماري از روش تحليل نمودار، تغيير پايا، استفاده شد. تحليل نتايج در مرحله درمان در فرد اول در متغير توافق در فرد دوم در متغير هاي توافق، عصبيت، نمره كل تكانشگري و در فرد سوم در متغير هاي عصبيت، تكانشگري شناختي، تكانشگري حركتي و نمره كل تكانشگري ديده شد. در مرحله پيگيري در فرد اول تغييرات در مولفه هاي تكانشگري ، در فرد دوم در متغير هاي عصبيت، مولفه هاي تكانشگري و در فرد سوم در متغير هاي توافق، عصبيت، مولفه هاي تكانشگري ديده شد. مي توان نتيجه گرفت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در مدت زمان 10 ماه مي تواند تغييرات برجسته در افراد مبتلا به شخصيت مرزي ايجاد كند، پژوهش هاي بيشتر در خصوص تعميم نتايج درمان نياز است.