گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان پسر: نقش پيش بين راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان و تحريف شناختي بين فردي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان و تحريف شناختي بين فردي در پيش بيني گرايش به رفتارهاي پرخطر در نوجوانان پسر انجام گرفت. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان پسر مدارس دوره دوم متوسطه شهر رشت در سال تحصيلي 1400 1399 بود. تعداد 150 دانش آموز به روش نمونه گيري در دسترس به روش اينترنتي، از طريق شبكه هاي مجازي (تلگرام، واتساپ و شاد) در پژوهش شركت كردند و به پرسشنامه هاي خطرپذيري (زاده محمدي و همكاران، 1390)، تنظيم شناختي هيجان (حسني، 1389) و تحريف شناختي بين فردي (همام سي و همكاران، 2004) پاسخ دادند؛ داده هاي پژوهش با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان و تحريف شناختي بين فردي با گرايش به رفتار پرخطر رابطه مثبت و معنادار دارد (0.01 P). راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي هيجان و تحريف شناختي بين فردي 50% واريانس گرايش به رفتار پرخطر را تبيين مي كنند. بنابراين از يافته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه نقص شناختي و هيجاني مي تواند نقش مهمي در رفتارهاي پرخطر داشته باشد.