نقش واسطه‌اي دشواري در تنظيم هيجان در رابطه بين راهبردهاي مقابله‌اي و رفتارهاي پرخطر

هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش واسطه‌اي دشواري در تنظيم هيجان در رابطه بين راهبردهاي مقابله‌اي و رفتارهاي پرخطر بود. پژوهش حاضر از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه پژوهش را تمامي دانش آموزان دوره متوسطه دوم كه در سال تحصيلي 1400 99 در مدارس دولتي شهر تهران مشغول به تحصيل بودند تشكيل دادند كه از بين آنها250 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي رفتارهاي پرخطر (احمدپور تركمان، ۱۳۹۰)، راهبردهاي مقابله اي (WCQ) (لازاروس و فولكمن، 1984) و مقياس دﺷﻮاري ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎني (DERS) (گرتز و رومر، 2004) بود. يافته هاي به دست آمده از ارزيابي مدل پيشنهادي به روش معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار 25 SPSSو 3SmartPLS نشان داد كه راهبردهاي مقابله‌اي بصورت مستقيم و به شكل منفي پيش‌بيني كننده رفتارهاي پرخطر (0.01 P) و به شكل مثبت پيش‌بيني كننده دشواري در تنظيم شناختي هيجان نوجوانان است (0.05 P). اما نقش مستقيم دشواري در تنظيم هيجان و نقش واسطه‌اي آن در رابطه‌ راهبردهاي مقابله‌اي با رفتارهاي پر خطر معنادار نيست. با توجه به نقش معنادار راهبردهاي مقابله‌اي بر دشواري در تنظيم شناختي هيجان و رفتارهاي پرخطر، معلمان و مشاوران مي‌توانند با بررسي راهبردهاي مقابله‌اي در جهت بهبود تنظيم هيجان و كاهش رفتارهاي پرخطر نوجوانان اقدام كنند.