نقش واسطه اي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين هوش هيجاني و بازدهي كارگروهي

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه اي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين هوش هيجاني و بازدهي كارگروهي صورت گرفت. تعداد 91 مهماندار و 34 خلبان (49 زن، 76 مرد) در اين پژوهش شركت داشتند. از شركت‌كنندگان خواسته شد مقياس هوش هيجانيEIS (1997)، پرسشنامه تنظيم شناختي هيجانCERQ (2006) و مقياس بازدهي كارگروهيHPTS (2007) را تكميل كنند. براي تحليل داده‌هاي پژوهش از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه هوش هيجاني با بازدهي كارگروهي رابطه مثبت معناداري دارد (P 0.05). هوش هيجاني با راهبردهاي انطباقي و غير انطباقي تنظيم شناختي هيجان به ترتيب رابطه مثبت و منفي معنادار داشت (P 0.05). راهبردهاي انطباقي و غير انطباقي تنظيم شناختي هيجان نيز با بازدهي كارگروهي به ترتيب رابطه مثبت و منفي معنادار داشتند (P 0.05). تحليل آماري داده‌ها نشان داد كه راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در رابطه بين هوش هيجاني و بازدهي كارگروهي نقش واسطه اي دارند. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه هوش هيجاني بالا در افراد يك گروه كاري منجر به استفاده از راهبردهاي انطباقي تر تنظيم شناختي هيجان مي شود و نهايتاً بازدهي كار گروهي را افزايش مي دهد.