تركيب مداخلات روان درماني پويشي فشرده كوتاه مدت و روش دوازده قدم در كاهش مكانيسم دفاعي انكار در معتادان در حال بهبودي استان تهران

اين مطالعه با هدف بررسي تركيب مداخلات روان درماني پويشي فشرده كوتاه مدت و روش دوازده قدم دركاهش مكانيسم دفاعي انكار در معتادان در حال بهبودي استان تهران صورت گرفته است. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه معتادين در حال بهبودي استان تهران در سال 1399 تشكيل مي دادند كه از ميان آن ها 58 نفر به شيوه نمونه گيري غير تصادفي هدفمند انتخاب و به دو گروه آزمايش (30نفر) و گروه گواه (28نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه سبك هاي دفاعي (DSQ) (آندروز و همكاران، 1993) بود. گروه مداخله، روان درماني را در طي 10جلسه به شيوه هفتگي 60 دقيقه اي دركنار برگزاري جلسات دوازده قدم دريافت كردند و گروه گواه، مداخله اي دريافت نكرد. نتايج تحليل كوواريانس تك متغيره نشان داد كه بين نمرات مكانيسم دفاعي انكار گروه آزمايش و گروه گواه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (0.05 p). افراد گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون نمرات بهتري را نسبت به گروه گواه كسب كردند. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، روان درماني پويشي فشرده كوتاه مدت و روش دوازده قدم به عنوان گزينه مناسبي جهت كاهش مكانيسم دفاعي انكار معتادان در حال بهبودي باشد.