بررسي ارتباط ميان نوع شخصيت فارسي‌آموزان عرب با سبك‌ها و راهبردهاي يادگيري زبان

به دست آوردن شناخت درباره‌ نوع شخصيت، سبك‌ها و راهبردهاي يادگيري فارسي‌آموزان كشورهاي عربي‌زبان، از آن جهت اهميت دارد كه مي‌تواند به افزايش كيفيت آموزش زبان فارسي منجر شود. هدف اين پژوهش بررسي ارتباط ميان نوع شخصيت، سبك‌ها و راهبردهاي يادگيري زبان فارسي در ميان فارسي‌آموزان عربي‌زبان است. براي سنجش نوع شخصيت يادگيرندگان، از پرسشنامه شخصيت مايرزـ بريگز (فرم ا.وي) و براي اندازه‌گيري سبك‌هاي يادگيري از پرسشنامه كلب (1984) و براي اندازه‌گيري راهبردهاي يادگيري زبان از پرسشنامه آكسفورد (1990) استفاده شد. نتايج اين پژوهش با نمونهاي تصادفي شامل 50 فارسي‌آموز نشان داد كه فارسي‌آموزان عربي‌زبان با نوع شخصيت درون‌گرا سبك يادگيري همگرا را بيش از افراد برون‌گرا به‌كارمي‌گيرند. علاوه بر آن، فارسي‌آموزان داراي نوع شخصيت حسي و ادراكي به‌طور معنا‌داري بيشتر از افراد شهودي و قضاوتي از سبك يادگيري جذب‌كننده استفاده مي‌كنند. هم‌چنين يافتهها نشان مي‌دهد كه فارسي‌آموزان عربي‌زبان از هر چهار سبك يادگيري (همگرا، واگرا، انطباق‌دهنده و جذب‌كننده) به يك اندازه استفاده ميكنند، اما راهبردهاي شناختي و فراشناختي را بيشتر از راهبردهاي ديگر به كار مي‌برند. دستاوردهاي اين پژوهش به مدرسان كمك مي‌كند تا بتوانند روش‌هاي تدريس خود را متناسب با نوع شخصيت و سبك‌ها و راهبردهاي يادگيرندگان انتخاب و كيفيت آموزش را در كلاس‌هاي زبان فارسي افزايش دهند.