روايت‌شناسي رمان «رقصندگان» براساس ديدگاه ژرار ژنت

زمينه و هدف: داستانها و قصص كه بخش اعظمي از آثار را تشكيل ميدهند، در ساختار خود شيوه‌ها و علوم مختلف معنايي را خلق ميكنند. از ميان اين علوم «روايت‌شناسي» نظريه‌اي است كه با روش و اصول ساختاري، اجزاي قصه را تا رسيدن به مقصود نويسنده سامان ميدهد؛ ازاينرو ادبيات داستاني، بستري براي خلق شيوه‌هاي نوين ادبيات گسترده است. امين فقيري از نويسندگان طرازاول عرصه فرهنگ و ادب فارسي، با بكارگيري انواع شگردهايي روايي در رمان رقصندگان، موفق به خلق اثري شد كه در برقراي ارتباط با مخاطب سودمند است. خواننده در مطالعه اين داستانها با نويسنده همراه ميگردد و استفاده از اين شگردها بعنوان شاخصي از توانمندي هاي نويسنده محسوب ميشود. هدف پژوهش حاضر بررسي و تحليل چگونگي كاربرد انواع روايت براساس نظريه تكنيك هاي روايت‌پردازي «ژرارژنت» نظريه‌پرداز فرانسوي است. روش مطالعه: اين پژوهش با روش توصيفي، تحليلي و با بررسي شماري از روايتهاي رمان رقصندگان براساس چهار مبحث نظم، تداوم، بسامد و زمان، در چهارچوب نظريه روايت در زمان ژرار ژنت است. يافته‌ها: فقيري با استفاده از تكنيك هاي هنري، روابط توالي زمان را درهم ميريزد. زمان‌پريشي در رمان «رقصندگان» بصورت گذشته‌نگر است و با استفاده از شگردهاي مكث توصيفي و ايجاد صحنه، باعث كند شدن روال زمان روايت و شتاب منفي آن گشته است. اين الگوهاي زمان‌پريشي روايت را پيچيده نموده است و اين امر جذابيت و غناي رمان مذكور را بيشتر كرده است. نتيجه‌گيري: اين نويسنده، در رمان «رقصندگان» به شيوه رئاليستي به بيان روايت ميپردازد. واقع‌گرايي عنصر غالب كارهاي اوست كه جداي از عناصر داستاني نقش بسزايي در روند آثارش تا به امروز داشته است. در اين داستان، راوي با ديدگاه سوم شخص داناي كل، با درهم ريختن زمان در روايت، خواننده را با روايتي از آدمها، مكان ها و اتفاق ها همراه ميكند و رخدادها را به نمايش ميگذارد. وي با استفاده از تكنيك هاي هنري، روابط توالي داستان را درهم ميريزد، به تأخير مي‌اندازد يا سرعت ميبخشد‌.