اثربخشي زوج‌درماني شناختي-رفتاري بر طرحواره‌هاي عشق و رضايت زناشويي زنان متأهل

مقدمه: ارتباطات زناشويي نقش مهمي در سلامت رواني همسران و استحكام خانواده دارند. زوج‌درماني شناختي-رفتاري با اصلاح الگوهاي شناختي و رفتاري مي تواند در بهبود رضايت زناشويي مؤثر باشد. اين پژوهش، با هدف تعيين اثربخشي زوج‌درماني شناختيرفتاري بر طرحواره هاي عشق و رضايت زناشويي زنان متأهل انجام شد.مواد و روش ها: اين تحقيق نيمه تجربي و از نوع پيش‌آزمون _ پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري پژوهش را كليه زنان متأهل 40-25 سال مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1397 تشكيل مي دادند. براي نمونه گيري، 40 نفر از زنان متأهل كه براي مشكلات زناشويي مراجعه كرده بودند، به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي ساده در گروه هاي آزمايش و كنترل گمارده شدند،وه آزمايش تحت 10 جلسه 2 ساعته زوج‌درماني شناختيرفتاري قرار گرفتند و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند. جمع آوري اطلاعات با استفاده از پرسش نامه رضايت زناشويي انريچ و مقياس طرحواره عشق بود. داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس چند متغيري تحليل شدند.يافته ها: نتايج نشان داد در گروه‌هاي مورد مطالعه در مرحله پس آزمون از نظر طرحواره هاي عشق و رضايت زناشويي تفاوت معني داري وجود دارد؛ به طوري كه زوج‌درماني شناختيرفتاري توانسته است موجب افزايش معني دار نمرات طرحواره عشق ايمن و رضايت زناشويي در گروه آزمايش شود (P 0.001).نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه، زوج‌درماني شناختيرفتاري مي تواند بر افزايش طرحواره عشق ايمن و رضايت زناشويي زنان متأهل مؤثر واقع شود. اين مداخله را مي توان در جهت بهبود و تحكيم روابط زوجين استفاده نمود.