اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي زنان نابارور

مقدمه: ناباروري از مشكلات عمده حوزه سلامت است و مي تواند باعث مشكلات روانشناختي و افت كيفيت زندگي شود. با توجه به ضرورت دسترسي به مداخلات مؤثر براي كاهش اين مشكلات، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي وابسته به سلامت زنان نابارور انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون – پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش شامل كليه زنان نابارور مراجعه كننده به مراكز ناباروري در شهر اصفهان در سال 1399-1398 بود كه تعداد 40 نفر از آنان با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب، و به روش تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. براي گروه آزمايش 9 جلسه 120 دقيقه اي درمان تعهد و پذيرش اجرا شد. به منظور گردآوري داده ها از پرسشنامه كيفيت زندگي مرتبط با سلامت (SF36) استفاده شد. داده ها با استفاده از  طرح تحليل آميخته تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه با كنترل پيش آزمون، ميانگين نمرات پس آزمون و پيگيري مؤلفه هاي كيفيت زندگي در زنان نابارور گروه هاي آزمايش افزايش يافته اند و اين افزايش معني دار بود (P 0/05). نتيجه گيري: بر اساس نتايج، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد موجب بهبود كيفيت زندگي در زنان نابارور شد و بكارگيري اين مداخله مي تواند در كاهش آسيب هاي رواني ناشي از ناباروري مؤثر باشد.