مقايسه اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه و اميد درماني بر اضطراب كرونا و رفتار خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: ديابت يكي از تهديدكننده هاي اصلي سلامت است و نياز به راهكارهاي مختلف روان شناختي و جسماني در افزايش مراقبت از افراد مبتلا، از اساسي ترين مباحث اين بيماري است. هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان فراتشخيصي يكپارچه و اميد درماني بر اضطراب كرونا و رفتار خودمراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. مواد و روش ها: تحقيق حاضر از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون، پس آزمون و همراه با گروه گواه است. نمونه آماري تحقيق، 45 نفر از بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 عضو انجمن ديابت شهر اهواز در سال 1399 بودند كه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به ‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه هاي آزمايش و گواه، مقياس اضطراب كرونا Alipour و همكاران (2020) و پرسش نامه خودمراقبتي Toobert و همكاران (2000) را در پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. درمان فراتشخيصي يكپارچه طي 12 جلسه و اميد درماني طي 8 جلسه (1 جلسه در هفته،60 دقيقه) در گروه هاي آزمايش اجرا شد. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيره و تك متغيره تحليل شدند. يافته ها: هر دو درمان بر كاهش اضطراب كرونا و افزايش رفتار خودمراقبتي تأثير معني داري داشتند (P 0.001). اميد درماني نسبت به درمان فراتشخيصي يكپارچه در افزايش رفتار خودمراقبتي تأثير بيشتري داشت ولي در رفتار خودمراقبتي تفاوت بين اثربخشي دو روش معني دار نبود. نتيجه گيري: يافته هاي تحقيق حاضر حمايتي تجربي براي دو روش درماني در جهت كاهش اضطراب كرونا و بهبود رفتار خودمراقبتي بود. آگاهي روان درمانگران حوزه سلامت و بهداشت از اين رويكردها مي تواند كمك كننده باشد.