اثربخشي تمرينات ورزش مغزي بر تعادل و كنترل بازداري رفتاري سالمندان داراي اختلال شناختي خفيف

افزايش سن باعث اختلالات جسماني و شناختي سالمندان شده و با سلامتي آنها تداخل مي‌كند. از جمله اختلالاتي كه در حال حاضر توجه متخصصان را به خود جلب كرده است، اختلالات شناختي سالمندان است كه از مشكلات شايع اين دوران است. بنابراين هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرينات ورزش مغزي بر تعادل و كنترل بازداري رفتاري سالمندان داراي اختلال شناختي بود. پژوهش حاضر نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي سالمندان داراي اختلال شناختي خفيف شهرستان اروميه در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر سالمند 60 الي 80 سال (1.98±77.69) مبتلا به اختلال شناختي خفيف بوده كه بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش و به‌صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. شركت‌كنندگان آزمون برخاستن و حركت كردن زماندار (TUG) ماتياس و همكاران و آزمون برو نرو هافمن را براي ارزيابي تعادل پويا و كنترل بازداري رفتاري در پيش‌آزمون و پس‌آزمون به طور مشابه هم انجام دادند.‌ گروه آزمايش طي سه جلسه 30 دقيقه‌اي در هفته، براي هشت هفته به اجراي تمرينات ورزش مغزي دنيسون و دنيسون پرداختند. داده‌ها از طريق آزمون تحليل كوواريانس يكراهه  در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 تحليل شد. نتايج نشان داد كه با كنترل نمره پيش‌آزمون، بين نمرات آزمون برخاستن و حركت كردن زماندار و كنترل بازداري رفتاري دو گروه تجربي و كنترل در پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (0.001=‌P)‌. بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان پيشنهاد كرد با توجه به سهولت اجراي تمرينات ورزش مغزي، مربيان ورزشي و توانبخشي مي‌توانند به منظور بهبود تعادل و كنترل بازداري رفتاري سالمندان داراي اختلال شناختي از آن استفاده كنند.