رابطه باورهاي لذت‌بري و خوش‌بيني با شادكامي فاعلي در سالمندان: نقش ميانجي رضايت از زندگي

در سال‌هاي اخير علاقه روزافزوني به بررسي تأثير عواطف مثبت در بهبود سلامت افراد جامعه بويژه سالمندان پيدا شده است. افزايش هيجان‌هاي مثبت يكي از راهكارهاي مناسب براي مقابله با پيامدهاي تغييرات در سلامت (جسمي و رواني) سالمندان است. بنابراين اين پژوهش با هدف بررسي رابطه باورهاي لذت‌بري و خوش‌بيني با شادكامي فاعلي در سالمندان از طريق نقش ميانجي‌رضايت از زندگي انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه سالمندان ساكن شهرستان‌هاي شهركرد و فارسان در سال 1399-1398 بودند كه از بين آنها 200 نفر از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌هاي شادكامي فاعلي ليوبوميرسكي و لپر، باورهاي لذت‌بري بريانت، رضايت از زندگي داينر و همكاران و جهت‌گيري زندگي شــي‌يــر وكارور پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از نرم افزارهاي 23SPSS و 23AMOS و روش‌هاي همبستگي پيرسون و تحليل مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج رابطه مثبت و معنادار بين خوش‌بيني، رضايت از زندگي و باورهاي لذت‌بري با شادكامي فاعلي را نشان دادند (0.001 P). همچنين اثر غيرمستقيم باورهاي لذت‌بري و خوش‌بيني از طريق رضايت از زندگي بر شادكامي فاعلي مورد تأييد قرار گرفت (0.05 P). بنابراين پيشنهاد مي‌شود مشاوران و روان‌شناسان حيطه سالمند با بكارگيري تدابيري مثل مهارت‌هاي لذت‌بري و خوش‌بيني در جهت افزايش شادكامي فاعلي سالمندان در كارهاي آموزشي و باليني خويش با آنها گام بردارند.