مدل علّي پيش‌بيني كيفيت زندگي بر اساس فعاليت روزمره زندگي و سرمايه اجتماعي در سالمندان: نقش ميانجي خودمراقبتي

با توجه به پديده جهاني سالخوردگي جمعيت، مراقبت از جمعيت سالمند براي حفظ كيفيت زندگي آنها، يك مأموريت مهم براي سيستم بهداشتي جامعه به شمار مي‌آيد. بنابراين اين موضوع داراي اهميت بسيار است كه تجربه داشتن يك زندگي طولاني با يك كيفيت مطلوب همراه باشد. بنابراين پژوهش حاضر با هدف ارائه يك مدل از بررسي نقش واسطه‌اي خودمراقبتي در رابطه بين فعاليت‌هاي روزمره زندگي و سرمايه اجتماعي با كيفيت زندگي سالمندان انجام شد. جامعه پژوهش شامل سالمندان بالاي 60 سال ساكن شهر تهران در سال 1399 بود كه از بين آنها 243 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسشنامه‌ كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني فرم كوتاه، توانايي خودمراقبتي افراد سالمند سودرهام و همكاران، سرمايه اجتماعي اونيكس و بولن و فعاليت‌هاي روزمره زندگي ماهوني و بارتل بود. براي تحليل مدل علّي از تحليل مسير با استفاده از نسخه 24 نرم‌افزار AMOS استفاده شد. استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه فعاليت روزمره زندگي (0.01 P و 0.547=β)، سرمايه اجتماعي (0.01 P و 0.178=β) و خودمراقبتي (0.01 P و 0.420=β) مي‌توانند كيفيت زندگي را در سالمندان پيش‌بيني كنند. همچنين ميانجيگري خودمراقبتي در رابطه بين فعاليت روزمره زندگي، سرمايه اجتماعي با كيفيت زندگي تأييد شد. با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت ارتقاء خودمراقبتي از طريق برنامه‌هاي آموزشي مرتبط با سلامتي، اقدام مؤثري براي افزايش كيفيت زندگي سالمندان است.