سازمان‌هاي بين‌المللي غيردولتي و جهان‌شهر شدن تهران

كلان‌شهرهاي امروزي سند راهبردي ويژه‌اي براي بين‌المللي‌ شدن و ارتباطات فراملي با سازمان‌هاي مختلف دارند. شهر تهران به‌عنوان پايتخت ايران و يكي از شهرهاي بزرگ و مدرن خاورميانه، مي‌تواند محور و مركز تعاملات بين‌المللي كشور و قطب منطقه خاورميانه باشد. هدف اصلي اين پژوهش، تحليل اسناد فرادستي ارتباطات بين‌المللي شهر تهران در مورد تبديل اين كلان‌شهر به مركزي منطقه‌اي و بين‌المللي، در رابطه با فعاليت سازمان‌هاي بين‌المللي غيردولتي، بر مبناي الگوي جهان‌شهر شدن تهران است. پرسش‌هاي اصلي پژوهش عبارت‌اند از: 1. مزيت اصلي فعاليت سازمان‌هاي بين‌المللي غيردولتي در كلان‌شهر تهران چيست؟ و  2. افزايش اين فعاليت‌ها چگونه بر توسعه شهري در تهران تأثير خواهند داشت؟ براي پاسخگويي به اين پرسش‌ها از روش تحليل محتواي كيفي استفاده مي‌شود تا با بررسي و تشريح اسناد فرادستي مربوط به ارتباطات بين‌المللي شهر تهران، نقش تعاملات سازمان‌هاي بين‌المللي غيردولتي در خصوص بين‌المللي ‌شدن تهران و تبديل شدن آن به جهان‌شهر واكاوي شود. در فرضيه پژوهش استدلال مي‌شود كه فعاليت اين سازمان‌ها با افزايش مراوده­ هاي بين‌المللي شهر تهران، سپس ارتباطات تعاملي بين ايران و ساير كنشگران منطقه‌اي و بين‌المللي سبب افزايش نفوذ كشور در نظام بين‌المللي خواهد شد. نگارندگان در دستاورد پژوهشي خود، رابطه بين فعاليت سازمان‌هاي بين‌المللي غيردولتي در شهر تهران را از راه كمك به ارتقاي سطح مراوده ­هاي بين‌المللي تهران در سطوح منطقه‌اي و جهاني، و گسترش نفوذ برون‌مرزي جمهوري اسلامي تبيين مي‌كنند.