مدل‌يابي تأثير كيفيت فضاي بينابيني محيط مسكوني بر شكل‌گيري مكان پايدار (مطالعه موردي: مجتمع مسكوني وحدت بتن شهر جديد صدرا)

مطالعه كيفيت محيط‌هاي مسكوني ماهيتي پيچيده و چندبعدي دارد. هدف اين مطالعه تأثير كيفيت محيط بر مكان مسكوني پايدار براي كمك به شكل‌گيري مطلوب محيط‌هاي مسكوني است. براي رسيدن به اين هدف، پرسش اصلي اين است كه، چه رابطه‌اي ميان مؤلفه‌هاي كيفيت محيط و مكان پايدار در محيط‌هاي مسكوني وجود دارد؟ براي پاسخ به پرسش‌هاي تحقيق «مدل مفهومي ارتقاء كيفيت محيط» بر اساس مؤلفه‌هايي چون مشخصات فردي ساكنان، قابليت فضاهاي بينابيني و كيفيت طراحي و مؤلفه‌هاي عملكردي، تجربي زيبايي‌شناختي و زيست‌محيطي مكان پايدار تدوين شد. روش تحقيق همبستگي است و گرداوري داده‌ها با پرسشنامه پيمايشي انجام شده است. مطالعه موردي در مجتمع مسكوني وحدت بتن شهر جديد صدرا با نمونه‌گيري تصادفي آماري و پرسش از 215 نفر از ساكنان بوده است. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي همبستگي، تحليل مسير و AHP فازي استفاده شد. نتايج تحليل نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي مدل مفهومي ارتقاء كيفيت رابطه همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد. بيشترين همبستگي بين مكان پايدار با مؤلفه تجربي زيبايي‌شناختي در سطح معناداري 0.880 و كمترين همبستگي ميان ويژگي‌هاي فردي ساكنان با مؤلفه‌هاي زيست‌محيطي در سطح 0.312 برقرار است. همچنين كيفيت محيط بر مكان پايدار اثر مستقيم دارد و مؤلفه‌هاي كيفيت محيط شامل قابليت فضاهاي بينابيني، كيفيت طراحي معماري و مشخصات فردي ساكنان با نقش ميانجي كيفيت بر مكان پايدار اثر غيرمستقيم دارند. همچنين كيفيت محيط مسكوني بر مؤلفه‌هاي مكان پايدار شامل عملكردي، تجربي-زيبايي‌شناختي و زيست‌محيطي با نقش ميانجي مكان پايدار اثر غيرمستقيم دارد. رتبه‌بندي مؤلفه‌هاي مؤثر بر كيفيت محيط نيز نشان داد كه قابليت فضاهاي بينابيني بيشترين اهميت را در كيفيت‌بخشي به محيط مسكوني دارد.