تبيين نقش تعديل‌گر تناسب مطالبه‌هاتوانايي‌هاي شغلي در ارتباط ميان اضافه بار نقش و راهبردهاي بازآفريني تعادل كار-زندگي

زمينه و هدف: پژوهش پيش رو، با هدفِ بررسي نقش تعديل‌گر تناسب مطالبه‌هاتوانايي‌هاي شغلي در ارتباط ميان اضافه بار نقش و راهبردهاي بازآفريني تعادل كارزندگي، در ميان اعضاي هيئت علمي دانشگاه‌هاي دولتي شمال شرق ايران، انجام گرفت.روش‌شناسي: در اين پژوهش، روش پيمايش تحليلي به كار گرفته شد. جامعه آماري موردمطالعه، آن دسته از اعضاي هيئت علمي دانشگاه فردوسي مشهد و بيرجند بوده كه داراي مرتبه علمي استادياري يا دانشياري با حداقل يك سال سابقه كاري بوده‌اند. انتخاب اعضاي نمونه، به‌روش در دسترس و با اخذ پرسش‌نامه، صورت پذيرفت كه شامل دويست‌وشصت‌وشش عدد مي‌شود.يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها، نشان داد كه رابطه‌ي اضافه بار نقش و راهبردهاي بازآفريني تعادل كارزندگي، مثبت است. هم‌چنين نقش تعديل‌گر متغير تناسب مطالبه‌هاتوانايي‌هاي شغلي در ارتباط ميان اضافه بار نقش و راهبردهاي بازآفريني تعادل كارزندگي به تأييد رسيد. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل، مي‌تواند به درك و مديريت عوامل فرديموقعيتي از جمله تناسب مطالبه‌هاتوانايي‌هاي شغلي در تسهيلِ حصول تعادل كارزندگي ميان اعضاي هيئت علمي كمك كند.