مطالعه كيفي ريشه‌ها و پيامدهاي احساس امنيت دانشجويان دختر دانشگاه ازاد كرمان

امروزه  با ورود زنان  به عرصه‌هاي مختلف اجتماعي،اقتصادي و حتي سياسي، احساس امنيت آنان اهميت ويژه‌اي براي دولت‌ها يافته است. هدف از اين پژوهش درك معنايي و تفسير زنان (دانشجو) از  ريشه‌ها و پيامدهاي احساس امنيت  در شهر كرمان است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و به لحاظ روش،كيفي و براساس رويكرد داده بنياد است. مشاركت كنندگان تحقيق را 30 نفر از دانشجويان زن دانشگاه آزاد كرمان  تشكيل مي‌دهند كه با توجه به اشباع نظري و با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده‌اند. از مصاحبه نيمه ساختار يافته به عنوان ابزار گرد‌آوري داده‌ها استفاده شده است. براي رسيدن به معيار قابليت اعتماد از سه روش: كنترل يا اعتبار يابي توسط اعضا،مقايسه‌هاي تحليلي و استفاده از تكنيك مميزي  بهره گرفته شده است. طبق يافته‌هاي حاصله، ناامني اقتصادي،خرده فرهنگ توهين و اوباشي‌گري،پندارهاي تبعيض‌آميز جنسيتي و نهادينه شدن فرهنگ بدحجابي به عنوان عوامل علي،تضادهاي بين نسلي ، ناامني محيطيفضايي ، عملكرد پليس به عنوان عوامل زمينه‌اي، آرامش در خانواده،امنيت قضايي و قانوني به عنوان عوامل مداخله‌گر و تغيير نگرش تبعيض‌آميز قضايي،حمايت قضايي از زنان، فرهنگ‌سازي الگوهاي پوششي، به‌عنوان راهبردها و از هم‌گسيختگي و سرخوردگي اجتماعيرواني به‌عنوان پيامدها مشخص شده‌اند.يافته‌ها نشان داد كه احساس امنيت زنان تحت تاثير عوامل مختلف اجتماعي شكل مي‌گيرد، اما اين عوامل در تعامل با برداشت‌هاي تبعيض‌آميز فرهنگي و عملكرد نهادها و سازمان‌هاي حافظ امنيت زنان شكل مي‌گيرند.