مقايسه الگوهاي ارتباطي، خودكارآمدي و جرئت‌ورزي در دختران نوجوان با رفتار خودزني و رفتار عادي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه الگوهاي ارتباطي، خودكارآمدي و جرئت‌ورزي در دختران نوجوان با رفتار خودزني و عادي صورت گرفت. اين پژوهش از نوع علّي مقايسه‌اي بود كه به صورت گذشته نگر انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان دختر متوسطه دوره اول شهرانزلي در سال تحصيلي 98-1397  و همچنين نوجوانان ارجاع داده شده به اورژانس بيمارستان شهر انزلي مي‌شود. حجم نمونه مورد مطالعه 60 نفر (30 دانش‌آموز با رفتار خودزني، 30 دانش‌آموز بدون رفتار خودزني) بودند كه به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل مقياس خودكارآمدي شرر و مادوكس، پرسشنامه جرئت ورزي گمبريل و ريچي و مهارت هاي ارتباطي بارتون بود. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش تحليل واريانس چندمتغيره (MANOVA) استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات الگوهاي ارتباطي و همه مؤلفه‌هاي آن (الگوي شنود، الگوي بازخورد و الگوي كلامي)، خودكارآمدي و جرئت‌ورزي در دختران نوجوان با رفتار خودزني كمتر از دختران با رفتار عادي است. نتايج به دست آمده حاكي از پايين بودن سطح متغيرهاي مورد مطالعه در دختران نوجوان با رفتار خودزني بود كه نيازمند برنامه‌هاي آموزشي به منظور افزايش و بهبود سطح اين متغيرها در اين گروه از نوجوانان است.