بررسي ترجمه «إنّما» در ترجمه‌هاي قرآن كريم

هر واژه اي در قرآن كريم داراي معني خاص خود و داراي اهداف معنوي و بلاغي است كه در ترجمه نيز بايد به اين مسأله توجه شود. از جمله واژگاني كه در ترجمه قرآن، دقت ويژه اي مي طلبد، واژه «إنّما» است كه از ادات حصر بوده و داراي جايگاه خاص در قرآن كريم است. اما عليرغم اهميت توجه به اين امر، برخي مترجمان در برگردان «إنّما»، يا دقت لازم را اعمال ننموده‌اند و يا آن را اساساً ترجمه نكرده‌اند و يا به صورت نادرست ترجمه نموده اند. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي- تحليلي، آياتي كه در آن «إنّما» به كار رفته استخراج و در پنج ترجمه انصاريان، خرمشاهي، فولادوند، الهي قمشه اي و مكارم شيرازي، بررسي شده است. براساس نتايج پژوهش، خطاهاي رايج در ترجمه «إنّما» عبارتند از: 1. ترجمه إنّماي حصري به صورت تأكيدي، 2. خطا در تشخيص طرفين قصر در ترجمه «إنّما»، 3. خطا در تشخيص ماي كافه از ماي موصوله در «إنّما»، 4. خطا در تشخيص ماي موصوله از ماي مصدريه، 5. خطا در معادل يابي معنايي «إنّما» ، 6. خطا در ترجمه يكسان «إلا» و «إنّما». نتايج حاكي از آن است كه ترجمه هاي خرمشاهي (81 مورد)، الهي قمشه اي (74 مورد) و انصاريان (23 مورد) در برگردان «إنّما» توجه لازم را مبذول نداشته‌اند و ترجمه مكارم به طور كامل، برگردان تأكيدي «إنّما» را مورد توجه قرار داده است.