استفاده از تحليل سلسله مراتبي (AHP) در رتبه‌بندي شاخص‌هاي ارزيابي معيارهاي هويتي مساكن قديمي باارزش، مطالعه موردي: محله قديمي ساغريسازان رشت

اغلب واحدهاي مسكوني جديد در بافت­هاي قديمي باارزش شهري، فاقد حس تعلق به مكان و هويت مشخص هستند. اين درحالي است كه انسان­ها، صرف نظر از موقعيت تاريخي، اجتماعي و جغرافيايي، هميشه به مكان هويتمند نياز دارند. مقاله حاضر، راهنماي كاربردي در زمينه ارزيابي موثر و كارآمد معيارهاي هويتي براي طراحان معماري و برنامه ريزان توسعه شهري مي باشد كه قصد دارد براساس نظرسنجي به روش SPSS به مهمترين شاخص­هاي ارزيابي معيارهاي هويتي و رتبه بندي آن با استفاده از تكنيك AHP دست يابند. درحال حاضر، متأسفانه به­دليل عدم شناخت دقيق شاخص هاي ارزيابي معيارهاي هويتي مساكن، تاكنون تحقيقاتي فني و اثباتي در اين حوزه صورت نگرفته و تنها در بعضي از تحقيقات به گردآوري شاخص ها اكتفا شده است. پژوهش حاضر در محله قديمي ساغريسازان رشت صورت گرفته است.  روش تحقيق در اين پژوهش به صورت تركيبي، تحليل داده ها برمبناي استدلال منطقي و با استفاده از راهبرد كيفي كمّي مي باشد. دراين مقاله ابتدا با استفاده از مستندات مرتبط، شاخص­هاي ارزيابي معيارها و زيرمعيارهاي اوليه شناسايي و سپس پرسشنامه سنجش شاخص­ها تهيه و تنظيم و در بين 47 ساكنين اين بافت قديمي توزيع گرديد و اطلاعات جمع آوري شده با نرم افزار SPSS تحليل شدند و سپس با استفاده از نرم افزار Expert Choice11 شاخص­هاي هويتي مساكن قديمي باارزش باتوجه به معيارهاي تعيين شده، از طريق تكنيك فرآيند تحليل سلسله مراتبي (AHP) رتبه بندي و ارزيابي شدند. نتايج حاكي از آن است كه از بين 9 زير معيار شاخص هويت در محله مورد مطالعه، معيار شناسايي مكان و حس تعلق به مكانِ سكونت، داراي سطح اولويت 0.537 مي باشد كه بيشترين ضريب معيار نسبت به ديگر معيارها را به خود اختصاص داده است