نسبت سياليت واكنشي ـ تجديدي علم در قرآن و جهان‌علم سنتي در تمدن اسلامي

فاقد عنوان لاتين

وضعيت‌شناسي امروزين ما از مقوله علم، خصوصا در راستاي سياست‌گذاري‌هاي علم، نيازمند نسبت‌سنجي علم‌شناسي قرآني با علم‌شناسي ِجهان‌علم‌هاي تمدن اسلامي به عنوان تجربه تاريخي‌مان در علم است. نوشتار حاضر با تمركز بر سياليت واكنشي ـ تجديدي علم به‌عنوان گونه‌اي از سياليت علم، كوشيده است تا ميان قرآن و جهان‌علم سنتي به‌عنوان يكي از ماندگارترين جهان‌علم‌هاي ِتمدن اسلامي، اين نسبت‌سنجي را سامان دهد. فرآيند كلي پژوهش شامل اكتشاف، پردازش، تطبيق و مقايسه است و منطق پردازش، تركيبي از استقراء نمودهاي مسلّم و كاوش‌هاي منطقي است. يافته‌هاي پژوهش، گوياي آن است كه جهان‌علم سنتي، در اين‌گونه از سياليت علم، با قرآن، واگرايي دارد. قرآن هردو گونه علم ِظرف‌پذير و ظرف‌ناپذير را به رسميت شناخته و بر دوگانه ماهيت ثابت و سيال علم تاكيد دارد. درحالي‌كه در جهان‌علم سنتي، علم ِظرف‌پذير به رسميت شناخته نشده و همواره تلقي ثابتي از ماهيت علم بر آن احاطه داشته است.

فاقد چكيده لاتين