اثربخشي روايت درماني گروهي بر بهزيستي روان شناختي و تنظيم شناختي هيجان مادران كودكان با آسيب شنوايي

Effectiveness of Group Narrative Therapy on Psychological Wellbeing and Cognitive Emotion Regulation of Mothers of Children with Hearing Impairment

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روايت‌ درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و تنظيم شناختي هيجان در ميان مادران كودكان با آسيب شنوايي انجام گرفت. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و دورۀ پيگيري دوماهه است. جامعۀ آماري پژوهش شامل مادران كودكان مبتلا به آسيب شنوايي است كه در سال تحصيلي 1397-1398 به مراكز آموزش ويژۀ كودكان مبتلا به آسيب شنوايي شهرستان شهركرد مراجعه كرده‌اند كه تعداد آن‌ها 96 نفر اعلام شد. در اين پژوهش 40 مادر از بين جامعۀ آماري با روش نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 20 مادر). پس از شروع مداخله، 3 مادر در گروه آزمايش و 2 مادر در گروه گواه از ادامۀ حضور در پژوهش انصراف دادند. گروه آزمايش مداخله آموزش روايت‌درماني (لوپز و همكاران، 2014) را طي دو و نيم ماه در ده جلسۀ 90 دقيقه‌اي دريافت كردند. پرسشنامه‌هاي مورداستفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامۀ بهزيستي روان‌شناختي (ريف، 1996) و پرسشنامۀ تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001) است. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوۀ تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد روايت‌درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و تنظيم شناختي هيجان مادران كودكان با آسيب شنوايي تأثير معنادار دارد (0/001≥p). بدين‌صورت كه اين درمان توانست موجب بهبود بهزيستي روان‌شناختي و تنظيم شناختي مثبت هيجان و كاهش تنظيم شناختي منفي هيجان منفي در مادران كودكان با آسيب شنوايي شود. يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر آن است كه روايت‌درماني با بهره‌گيري از فنوني مانند بروني‌سازي مشكل، بررسي چالش‌هاي بزرگ زندگي و تعيين عوامل مثبت و منفي مؤثر در روند زندگي مي‌تواند به‌عنوان يك درمان كارآمد براي بهزيستي روان‌شناختي و تنظيم شناختي هيجان مادران كودكان با آسيب شنوايي به‌كار گرفته شود.

The present study was conducted with the aim of investigating the effectiveness of group narrative therapy on the psychological well-being and cognitive emotion regulation of mothers of children with hearing impairment. The present paper is a quasi-experimental study with a pretest, posttest, and control group design and a two-month follow-up period. The statistical population of the present study included 96 mothers of hearing impaired children referred to training centers for hearing impaired children in 2018–19 in Shahrekord City. 40 mothers were selected by voluntary sampling method and randomly divided into experimental and control groups (each group consisted of 20 mothers). Three mothers from the experimental group and two mothers from the control group withdrew their participation in the study after the intervention began. The experimental group received twelve ninety-minute sessions of the Training Narrative Therapy intervention (Lopez et al., 2014) over three months. The questionnaires used in this study included Psychological Well-Being Questionnaire (Ryff, 1996) and Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (Garenfski et al., 2001). Data from the study were analyzed using repeated measures method ANOVA. The results showed that group narrative therapy had a significant effect on the psychological well-being and cognitive emotion regulation of the mothers of hearing-impaired children (p 0.001), such that this therapy led to an improvement in psychological well-being and positive cognitive emotion regulation and a decrease in negative cognitive emotion regulation in the mothers of hearing-impaired children. The results of the present study show that narrative therapy can be used as an efficient therapy to improve the psychological well-being and cognitive emotion regulation of the mothers of hearing-impaired children by using techniques such as externalizing the problem, examining major life challenges, and determining negative and positive factors in the life process.