مقايسه تحليلي معماري نوسنگي حوزه درياچه اروميه با حوزه درياچه وان در تركيه

در دوران نوسنگي تحولات چشمگيري به وقوع مي پيوندد، به طوريكه اين تحولات را مي توان در نوع معماري، سفال، تدفين، اقتصاد و تجارت محوطه هاي نوسنگي مشاهده كرد. يكي از مهمترين تحولات اين دوره يكجانشيني است، كه همين مساله عامل اصلي شكل گيري و پيشرفت آثار معماري در دوره نوسنگي مي باشد. هدف از اين پژوهش، مقايسه تحليلي معماري نوسنگي حوزه درياچه اروميه و حوزه درياچه وان در آناتولي است. اين پژوهش، با استفاده از روش ميداني و كتابخانه اي صورت گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه به لحاظ نزديك بودن اين دو منطقه به لحاظ جغرافيايي و وجود معادن سنگ ابسيدين در اطراف درياچه وان و با توجه به تعداد زياد ابزارهاي ساخته شده از سنگ ابسيدين كه از هر دو منطقه به دست آمده است، مي توان به اين مهم دست پيدا كرد كه اين دو منطقه در عصر نوسنگي با يكديگر ارتباط تجاري و فرهنگي داشته اند، كه اين ارتباط احتمالا در شباهت آثار معماري مكشوفه از هر دو منطقه تاثير زيادي داشته است. شواهد نشان مي دهد كه بيشترين شباهت آثار معماري بين محوطه هاي حاجي فيروز و يانيك تپه در شمال غرب ايران با محوطه هاي چاي اونو، حاجيلر و چاتال هويوك در جنوب شرق آسياي صغير وجود داشته است.

no abstract