اثربخشي آموزش راهبر دهاي تنظيم هيجان بر پرخاشگري و مؤلفه هاي عملكرد تحصيلي دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

Lowering Aggression and Improving School Performance among High School Girls by Teaching them Affect Control Strategies

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش راهبرد هاي تنظيم هيجان بر پرخاشگري و مولف ه هاي عملكرد تحصيلي فام و تيلور(خودكارآمدي، تاثيرات هيجاني، برنامه ريزي، انگيزش و فقدان كنترل پيامد) دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه بوده است. با بهره گيري از روش نمونه گيري در دسترس، تعداد 200 دانش آموز انتخاب شدند. با پيش آزمون پرسشنامه پرخاشگري باس و پري(1992) و عملكرد تحصيلي فام و تيلور(1999) و بر اساس آزمون غربالگري 30 نفر از دانش آموزاني كه داراي بالاترين نمره پرخاشگري و عملكرد تحصيلي ضعيفي بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند، سپس به روش تصادفي در دو گروه، يك گروه آزمايش (15 دانش آموز) و يك گروه كنترل (15 دانش آموز) جايگزين شدند و بسته آموزش تنظيم هيجان گراس فقط براي گروه آزمايش اجرا شد. سپس پس آزمون پرسشنامه پرخاشگري و عملكرد تحصيلي از هر دو گروه گرفته شد. داده ها به روش تحليل كوواريانس يك راهه و كوواريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان دادند كه مداخله آموزشي راهبردهاي تنظيم هيجان احتمالا سبب كاهش ميانگين پرخاشگري و مولفه هاي آن در گروه آزمايشي شد و در گروه آزمايش ميانگين مولفه هاي عملكرد تحصيلي (خودكارآمدي، برنامه ريزي و انگيزش) نيز افزايش و در مقابل ميانگين تاثيرات هيجاني و فقدان كنترل پيامد كاهش يافت. اين تغييرات در سطح 0/001 >P معنادار بودند. مطالعه حاضر در حالت كلي نشان داد كه برنامه آموزشي راهبردهاي تنظيم هيجان بر بهبود هيجانات دانش آموزان از جمله پرخاشگري و نيز عملكرد تحصيلي آنها احتمالا موثر است.

Assuming that aggressive behavior negatively affects all aspects of school performance (i.e. self-efficacy, affects, planning, motivation, and lack of outcome control) it would be logical to conclude that learning strategies to control affects can lead to improvements in school performance. To explore this hypothesis a group of 200 accessible students were given a questionnaire on aggressive behaviors and another on school performance, and then 30 of them with highest score on aggression and lowest on school performance were selected and randomly divided into two groups of experimental and control. Following the treatment of the experimental group with a course on affect control strategies, both groups were given the same set of questionnaires again. Data analyses show that the educational intervention has probably reduced aggression and improved some of the components of school performance (self-efficacy, planning, and motivation) while lowering scores on the other two components (p<0.001). Thus, the use of such effective interventions is recommended.