نقش كيفيت زندگي، سازش يافتگي و بخشايشگري در پيش بيني رضايت زناشويي مادران كودكان آهسته گام

The Role of Quality of Life, Adjustment, and Forgiveness in Predicting Marital Satisfaction among Mothers with Slow Paced Children

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش كيفيت زندگي، سازش‌يافتگي و بخشايشگري در پيش‌بيني رضايت زناشويي مادران داراي كودكان آهسته‌گام است. پژوهش حاضر از نوع توصيفي-همبستگي است. جامعۀ آماري اين پژوهش را كليۀ مادران كودكان دختر و پسر با نارسايي هوشي شهر تهران تشكيل مي‌دهند كه فرزند آن‌ها در مدارس استثنايي شهر تهران در سال تحصيلي 1397-1398 مشغول به تحصيل بوده‌اند. از اين تعداد، 200 نفر از دو مدرسۀ استثنايي دخترانه (110 نفر) و پسرانه (90 نفر) با روش نمونه‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات، از پرسشنامه‌هاي رضايتمندي زناشويي انريچ (1989)، مقياس كيفيت زندگي سازمان جهاني (1998) پرسشنامۀ بخشش در خانوادۀ پولارد، اندرسون، اندرسون و جنينگز (1998) و پرسشنامۀ سازگاري اجتماعي بل (1961) استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از آزمون ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندمتغيري استفاده شد. نتايج آزمون همبستگي نشان داد رضايت زناشويي با مؤلفه‌هاي بخشايشگري، كيفيت زندگي و سازش‌يافتگي رابطۀ مثبت معني‌دار دارد (0/01>p). همچنين بين مؤلفه‌هاي بخشايشگري و كيفيت زندگي و سازگاري رابطۀ مثبت معني‌دار وجود دارد (0/01>p). فقط براي بخشايشگري و رضايت زناشويي با مؤلفۀ سازگاري تندرستي، رابطۀ معني‌داري به‌دست نيامد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد سازش‌يافتگي و بخشايشگري نقش مثبت و معني‌داري در پيش‌بيني رضايت زناشويي مادران داراي كودكان آهسته‌گام دارند. اين دو متغير روي‌هم‌رفته 27 درصد واريانس متغير رضايت زناشويي را پيش‌بيني مي‌كنند (0/01>p). بنا بر يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان نتيجه گرفت بخشش و سازش‌يافتگي مي‌تواند نقش مؤثري در افزايش رضايت زناشويي زنان داشته باشد.

The purpose of this study was to examine the role of quality of life, adjustment, and forgiveness in predicting marital satisfaction of mothers with slow paced children. The present study was descriptive-correlational. The statistical population of the study consisted of all mothers of girls and boys in Tehran whose children were enrolled in special schools in Tehran during the academic year 2018-2019, including 200 from two special schools for girls (110 individuals) and boys (90 individuals). The sample was selected using available sampling method. Enrich Marital Satisfaction Questionnaire (1989), the World Organization for Quality Scale (1998), Pollard, Anderson, Anderson, & Jennings Family Forgiveness Questionnaire (1998) and Bell Social Adjustment Questionnaire (1961) were used to collect data. Pearson’s correlation coefficient and multivariate regression analysis were used to analyze the data. The results of the correlation test showed that there was a significant positive relationship between marital satisfaction and the components of forgiveness, quality of life and adjustment (p <0.01). There is also a significant positive relationship between the components of forgiveness with quality of life and adjustment (p <0.01). Only between forgiveness and marital satisfaction with health adjustment component, no significant relationship was found. The results of the regression analysis showed that adjustment and forgiveness played a positive significant role in predicting marital satisfaction of mothers with children with special needs. Together, these two variables predicted 27% of the variance in the marital satisfaction variable (p<0.01). The results of the present study suggest that forgiveness and compromise may play an effective role in increasing marital satisfaction among women.