اثربخشي بسته آموزش قالي بافي با رويكرد مشاركتي بر عزت نفس نوجوانان آهسته گام

Effectiveness of a carpet weaving training program with a cooperative learning approach on self-esteem of slow-paced adolescents

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي اثربخشي بسته آموزش قالي‌ بافي با رويكرد مشاركتي بر عز‌‌ت‌‌نفس نوجوانان آهسته‌گام بود. روش اين مطالعه، نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و دو گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش‌‌آموزان آهسته‌گام مقطع اول و دوم متوسطه مدارس استثنائي شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 كه تعداد دانش­آموزان 118 نفر بود. تعداد 24 نفر از آن‌ها به‌صورت هدفمند و با استفاده از روش نمونه‌‌گيري در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. ابزار سنجش مقياس عزت‌‌نفس روزنبرگ (RSES) (1965) بود. گروه آزمايش در 12 جلسه 60 دقيقه‌اي به مدت هفت هفته شركت كردند؛ در‌حالي‌كه گروه كنترل در كلاس‌هاي سنتي قالي‌بافي تحت آموزش قرار گرفتند. داده‌هاي به‌دست آمده با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس به‌وسيله نرم‌افزار 25-SPSS مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش حاضر بيان‌كننده اين بود كه استفاده از بسته آموزش قالي‌بافي با رويكرد مشاركتي به‌طور معناداري بر عزت‌نفس با اندازه اثر 0/344 (0/05p≤) در نوجوانان آهسته‌گام تأثيرگذار بود. در نتيجه، مي‌توان عنوان كرد كه آموزش قالي‌بافي با رويكرد مشاركتي، قابليت تقويت متغيرهاي مهم ديگري از جمله عزت‌نفس را در نوجوانان آهسته‌گام دارا است.

The purpose of the present study was to study the effectiveness of a carpet weaving training program with a cooperative approach on self-esteem of slow-paced adolescents. The method of this study was semi-experimental with pretest-posttest design and a control group. The participants in the research were slow-paced students of the first and second grades in a special education school in Tehran in 2017 & 2018, who were 118 students. Twenty-four students from among them were randomly selected and assigned into the experimental and control groups (each group 12 students). 12 students of experimental group participated in this program, and the control group participated in the traditional carpet weaving training program. Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES) (1965) was used to evaluate self-esteem, which were completed by the participants before and after the intervention. The obtained data were analyzed using Multiple Analysis of Covariance (MANCOVA), using statistical software SPPSS-25. The results showed significant differences (p<0/5) between the experimental and the control group in self-esteem, and it showed that all of these variables increased significantly after carpet waving training with the cooperative approach. At the end, it can be concluded that using carpet-weaving training with cooperative approach can be used for improving self-esteem in slow-paced adolescents.