اثربخشي مراقبه ذهن‌آگاهي بر ادراك زمان و امواج مغزي با كاربرد تكليف دوقسمتي زماني در جمعيت دانشجويي

مقدمه: ادراك زمان مقوله اي است كه كنجكاوي هوشمندانه بشر را براي دستكاري علمي و شناخت به راه مي اندازد. اين مطالعه با هدف بررسي اثرات ذهن آگاهي بر ادراك زمان و امواج مغزي با به كار بردن تكليف دوقستي زماني انجام شد. روش كار: اين پژوهش با روش آزمايشي با گروه كنترل انجام شد و از پاييز 1397 تا 1399 به طول انجاميد. نمونه‌ گيري از 143 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم تحقيقات، به شيوه تصادفي انجام شد. 31 دانشجوي كارشناسي از نظر سلامت رواني و بيماري ‌هاي مغزي توسط مصاحبه باليني ساختاريافته (SCID5CV) ارزيابي شدند. توانمندي ذهن ‌آگاهي ‌شان بر مبناي پرسشنامه ذهن ‌آگاهي Freiburg در حد متوسط بود، به دو گروه آزمايش 16 نفر و كنترل 15 نفر تقسيم شدند. براي گروه آزمايشي فايل صوتي 13 دقيقه ‌اي ذهن‌ آگاهي و كنترل فايل خنثي ارائه شد. تكليف دو قسمتي زمان و ثبت توسط دستگاه آمپلي ‌فاير Mitsar 19 كاناله، و توان امواج مغزي در باندهاي فركانسي مختلف قبل و بعد از ارائه متغير مستقل در دو گروه در كانال ‌هاي C3، C4، Cz، F3، F4، Fz و Pz محاسبه شد. يافته ‌ها: نتايج نشانگر افزايش بتا، دلتا و تتا در كانال ‌هاي مختلف بود. تغييرات آلفا به صورت متعارض به دست آمد. گاما و اندازه تتا به بتا كاهش معناداري در گروه آزمايش داشتند. يافته ‌هاي رفتاري نشانگر افزايش تعداد پاسخ ‌هاي طولاني (Percentage long response) و كاهش نقطه دوقسمتي زمان (Bisection point) بود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه متغير ذهن‌ آگاهي با تغيير در اندازه ‌هاي الكتروفيزيولوژيك فوق كه نشانگر كاهش برانگيختگي، افزايش تمركز به درون، افزايش مهار حركتي و افزايش آگاهي بدني و تنظيم هيجاني است در فرآيند پردازش شناختي ادراك زمان مؤثر بوده و موجب بيش تخميني در ادراك زمان مي‌‌ شود.