اثر يك دوره تمرينات پيلاتس و مربع گام‌برداري بر كاركردهاي شناختي و جسماني مرتبط با افتادن و ترس از افتادن زنان سالمند

مقدمه: افتادن يكي از دلايل عمده صدمات ناخواسته و مرگ و مير در افراد سالمند مي ‌باشد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر يك دوره تمرينات پيلاتس و مربع گام‌برداري بر كاركردهاي شناختي و جسماني مرتبط با افتادن و ترس از افتادن در زنان سالمند بود. روش كار: پژوهش نيمه تجربي حاضر بر روي 20 زن سالمند با دامنه سني 60 تا 70 سال انجام شد. شركت‌كنندگان به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه تمرينات پيلاتس (10 نفر) و مربع گام‌برداري (10 نفر) تقسيم شدند. هر دو گروه به مدت 12 هفته تمرين و در پيش‌ آزمون و پس ‌آزمون شركت كردند. از نرم‌افزار دسته‌بندي كارت‌هاي ويسكانسين، آزمون حافظه وكسلر، استورك، تعادل برگ و مقياس بين ‌المللي كارآمدي افتادن به ترتيب جهت اندازه‌ گيري كاركردهاي اجرايي، حافظه، تعادل ايستا، تعادل پويا و ترس از افتادن استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل واريانس با اندازه ‌هاي تكراري تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد اثر اصلي زمان اندازه ‌گيري بر متغيرهاي تعداد طبقات، خطاي درجاماندگي، حافظه، تعادل ايستا، تعادل پويا و ترس از افتادن معنادار مشاهده شد. ميانگين امتيازات خطاي درجاماندگي و ترس از افتادن در پس‌ آزمون نسبت به پيش‌ آزمون به طور معناداري كاهش و ميانگين امتيازات تعداد طبقات، حافظه، تعادل ايستا، تعادل پويا در پس ‌آزمون نسبت به پيش‌ آزمون افزايش داشته است. نتيجه ‌گيري: مي توان نتيجه گرفت كه هر دو نوع تمرين مي ‌توانند به عنوان يك شيوه مداخله‌اي مناسب جهت بهبود كاركردهاي شناختي و جسماني مرتبط با افتادن و كاهش ترس از افتادن در زنان سالمند استفاده شوند.