آزمون مدل علي خشونت خانگي براساس ذهن‌خواني از طريق چشم و بدرفتاري روان‌شناختي دوران كودكي با ميانجي‌گري كيفيت رابطه زناشويي در زنان آسيب‌ديده

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل علي خشونت خانگي براساس ذهن‌خواني از طريق چشم و بدرفتاري روان‌شناختي دوران كودكي با ميانجي‌گري كيفيت رابطه زناشويي در زنان آسيب‌ديده بود. جامعه‌‏ي‏ آماري پژوهش را كليه‏‌ي زنان متأهل آسيب‌ديده از خشونت خانگي شهر اردبيل در سال‏ 1400 تشكيل دادند. تعداد آزمودني‌ها300 نفربود كه به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به صورت آنلاين در پژوهش شركت كردند. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. براي جمع‏آوري داده‏ها از پرسشنامه سنجش خشونت نسبت به زنان حاج يحيي (2002)، آزمون ذهنخواني از طريق چشم‌ها بارون كوهن (2005)، مقياس بدرفتاري روان‌شناختي دوران كودكي كواتس و مسمن‌مور (2014) و مقياس كيفيت زناشويي باسبي و همكاران (1995) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام شد. نتايج نشان داد كه متغيرهاي ذهن‌خواني از طريق چشم، بدرفتاري روان‌شناختي دوران كودكي با خشونت خانگي در زنان آسيب‌ديده اثر مستقيم دارد؛ و اين متغيرها از طريق كيفيت رابطه زناشويي با خشونت خانگي در زنان آسيب‌ديده اثر غيرمستقيم دارند. هم‌چنين برازش مدل علي خشونت خانگي در زنان آسيب ديده با استفاده از شاخص‌هاي مختلف مورد تأييد قرار گرفت.