پيش‌بيني صداقت در روابط زناشويي براساس كفايت اجتماعي و سلامت معنوي با نقش واسطه‌اي اميد در دانشجويان متأهل

پژوهش حاضر با هدف پيش‌بيني صداقت در روابط زناشويي براساس كفايت اجتماعي و سلامت معنوي با نقش واسطه‌اي اميد در دانشجويان متأهل انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. شركت‌كنندگان، دانشجويان متأهل در دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران در سال تحصيلي 9897 بودند. 250 شركت‌كننده به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و پرسشنامه‌‌هاي صداقت، كفايت اجتماعي، اميدواري و سلامت معنوي را تكميل كردند. داده‌ها با ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون به شيوة سلسله‌مراتبي و آزمون سوبل تحليل شدند. نتايج نشان دادند ابعاد كفايت اجتماعي (آغازگر روابط، اظهارنظر مخالف، خودافشايي، حمايت عاطفي و مديريت تعارض) و ابعاد سلامت معنوي (ارتباط با خدا، رضايت از زندگي و احساس هدفمندي) در پيش‌بيني صداقت در روابط زناشويي دانشجويان متأهل سهم معناداري دارند. نتايج تحليل رگرسيون نشان دادند اميدواري در پيش‌بيني صداقت در روابط زناشويي براساس كفايت اجتماعي و سلامت معنوي وساطت مي‌كند. كفايت اجتماعي و سلامت معنوي ازطريق تأثيرگذاري بر اميدواري، صداقت در روابط زناشويي را قوي‌تر پيش‌بيني كردند. به‌منظور ارتقاي صداقت در روابط زناشويي، علاوه بر توجه به كفايت اجتماعي و سلامت معنوي، لازم است به اميدواري همسران توجه شود؛ بنابراين، آموزش و بهبود اميدواري در همسران پيشنهاد شد.