انقلاب اسلامي و نظم منطقه اي ايراني

Islamic Revolution and the Iranian Regional Order

نظم منطقه‌اي ايراني داراي تاريخ بسيار طولاني است كه سابقه آن به دوره هخامنشيان مربوط مي‌شود. فروپاشي ساسانيان، پاياني بر الگوي منطقه‌گرايي ايراني يعني ساتراپي بود. با شكل‌گيري نظم وستفالي، نظم‌هاي منطقه‌اي در قالب ژئوپلتيك نمايان شده و ايران در اين دوره، تحت سيطره چنين نظمي قرار گرفت. انقلاب اسلامي به عنوان يك نوپديد و همزمان شدن آن با تكامل سيستم بين‌الملل از ساده به پيچيده- آشوبي، دستگاه تحليلي نويني را براي نظم منطقه‌اي ايراني ضروري مي‌سازد كه ادبيات روابط بين‌الملل ايراني به آن نپرداخته و در اين حوزه، داراي عقب‌ماندگي جدي هستند. بر اين اساس پرسش اصلي پژوهش، بر اين محور شكل مي‌گيرد؛ پيامدهاي انقلاب اسلامي بر نظم منطقه‌اي ايران چيست؟ پژوهش حاضر با بهره‌گيري از نظريه سيستم‌هاي پيچيده و آشوبي و همچنين با كاربست روش آبداكشن كه بر تبيين واقعيت‌هاي نوپديد و يافتن بهترين تبيين متمركز است؛ سعي در ارائه پاسخ قانع‌كننده و ارايه دستگاه تحليلي نوين در اين حوزه دارد. نويسنده نشان مي‌دهد؛ نظم منطقه‌اي شبكه‌اي با دو ويژگي برجسته پاناركي و هيتراركي از جمله نوآوري انقلاب اسلامي در حوزه نظم منطقه‌اي ايراني است.

The Iranian regional order has a very long history, dating back to the Achaemenid period. The collapse of the Sassanid was the end of the pattern of Iranian regionalism, namely the satrapy. With the formation of the Westphalian order, regional orders emerged in the form of geopolitics. During this period, Iran came under the control of such an order. The Islamic Revolution as emergence and its coincidence with the evolution of the international system from simple to complex-chaotic necessitates a new analytical apparatus for the Iranian regional order that the international relations literature has not addressed and in this field, they are seriously inefficient. Based on this reality, the main research question is based on what are the consequences of the Islamic Revolution on the regional order of Iran? The author tries to provide a convincing answer and a new analytical apparatus in this field by using the theory of complex and chaotic systems and also by applying the abduction method which focuses on explaining emerging facts and finding the best explanation. The author illustrates that network regional order with two characteristics including panarchy and heterarchy is an innovation by the Islamic revolution in the field of Iranian regional order.