تاثير فناوري اطلاعات و ارتباطات بر رفاه اجتماعي در استان‌هاي ايران

در عصر حاضر و در چرخه در حال شتاب فناوري‌هاي نوين، فناوري اطلاعات و ارتباطات در همه كشورها به سرعت در حال رشد است و ورود آن به‌عنوان تكنولوژي غيررقابتي با ظرفيت استفاده نامحدود، به عرصه كاربرد همگاني و زندگي اجتماعي، نشان‌دهنده پتانسيل آن براي تاثيرگذاري بر رفاه جامعه است. در اين پژوهش با استفاده از داده‌هاي تابلويي تاثير فناوري اطلاعات و ارتباطات بر تابع رفاه اجتماعي آمارتيا سن ارزيابي مي‌شود. قلمرو مكاني پژوهش استان‌هاي ايران و دوره زماني آن سال‌هاي ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ است. بنابر آزمون هاسمن، برآورد مدل با اثرات ثابت ارجحيت دارد و براي رفع ناهمساني واريانس و همبستگي مقطعي در مدل پژوهش از روش حداقل مربعات تعميم‌يافته امكان‌پذير استفاده شده است. يافته‌هاي اين پژوهش حكايت از تاثير معنادار و مثبت فاوا بر رفاه اجتماعي دارد. همچنين متغيرهايي چون صنعتي شدن، هزينه‌هاي دولت و شهرنشيني بر رفاه اجتماعي اثري معنادار و مثبت و تورم نيز اثري معنادار و منفي دارد.