بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي رهبري كوانتومي بر سبك تفكر و رفتار تسهيم دانش مديران مدارس

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي كوانتومي بر سبك تفكر و رفتار تسهيم دانش مديران مدارس متوسطه دخترانه شهر اصفهان بود. اين پژوهش از نوع تحقيقات تركيبي اكتشافي است كه ماهيت كمي و كيفي دارد. دربخش كيفي از روش تحليل مضمون به صورت استقرايي و در بخش كمي از روش شبه آزمايشي با گروه كنترل استفاده شد. جامعه آماري بخش كمي را كليه مديران دوره متوسطه اول و دوم دخترانه شهر اصفهان در سال 1399 تشكيل دادند كه تعداد آنها شامل 228 نفر بود و 40 نفر از آنها به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. در پژوهش حاضر ابتدا محتواي آموزشي مهارت هاي رهبري كوانتومي از طريق تحليل مضمون آترايد استرلينگ به دست آمد و در نهايت محتواي آموزشي از يك مضمون فراگير (مهارت هاي رهبري كوانتومي)، هفت مضمون سازمان دهنده (مهارت نگاه كوانتومي، تفكر كوانتومي، احساس كوانتومي، شناخت كوانتومي، عمل كوانتومي، اعتماد كوانتومي و زيست كوانتومي) و 32 مضمون پايه تشكيل و اعتباريابي شد. شاخص روايي محتوايي كلي قالب مضامين 0.85 به دست آمد و مقدار ضريب هولستي (0.96) برآورد گرديد. همچنين ضريب همبستگي دو رشته اي به دست آمده از بسته آموزشي 1.78 برآورد شد و اعتبار دروني و بيروني محتواي آموزشي مهارت هاي رهبري كوانتومي تاييد گرديد. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش پرسشنامه سبك هاي تفكر استرنبرگ واگنر كه اعتبار محتوايي آن توسط متخصصين مورد تأييد قرار گرفته است و داراي پايايي بالاي 0.70 مي باشد و پرسشنامه رفتار تسهيم دانش وندن هوف و ون وينن با ضرايب بار عاملي بالاتر از 0.6 و پايايي 0.86 بود. بر اساس نتايج به دست آمده، تفاوت بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر سبك‌هاي تفكر، ميزان ارائه دانش و نمره كل تسهيم دانش معني دار بود (0.05 P le;). ولي تفاوت بين دو گروه آزمايش و كنترل از نظر ميزان دريافت دانش معني دار نبود (0.06=P) و آموزش مهارت‌هاي رهبري كوانتومي بر دريافت دانش اثربخش نبوده است.