بررسي اختلالات اسكلتي - عضلاني ستون فقرات گردني و اندام فوقاني دندان‌پزشكان: مطالعه مروري

سابقه و هدف: دندان‌پزشكان با توجه به ماهيت شغلي خود ممكن است در معرض ابتلا به اختلالات اسكلتي - عضلاني در نواحي فوقاني بدن باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسي اختلالات اسكلتي - عضلاني ستون فقرات گردني و اندام فوقاني دندان‌پزشكان با رويكرد مروري بر مطالعات بود. مواد و روش‌ها: در اين مقاله مروري سعي شد مطالعات انجام شده در زمينه موضوع تحقيق از سال 2000 تا ژوئن 2021 جمع‌آوري شود. در همين راستا وب‌سايت‌هاي Google Scholar، PubMed، Science Direct، SID، ISC و Magiran مورد استفاده قرار گرفت و از كليدواژه‌هاي مرتبط با موضوع نيز براي جستجوي مقالات استفاده شد. يافته‌ها: با توجه به روش جستجو 140 مقاله يافت شد كه با توجه به معيارهاي ورود و خروج چكيده 45 مقاله مورد بررسي نهايي قرار گرفتند. در نهايت 29 مقاله بر اساس متن كامل و انطباق با معيارهاي ورود و خروج در مطالعه حاضر گزارش شدند. بيشتر مطالعات ناحيه ستون فقرات گردني را به عنوان شايع‌ترين نواحي درگير گزارش كردند. تجربه بيش از نيمي از دندان‌پزشكان در ابتلا به اختلالات اسكلتي عضلاني، بروز اختلالات بيشتر در زنان، تجربه حداقل يك اختلال در 12 ماه گذشته و همچنين از كارافتادگي موقت و عدم رسيدگي به فعاليت‌هاي روزمره به دليل درد و اختلالات اسكلتي عضلاني از جمله نتايج مطالعات مورد بررسي بودند. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد شايع ترين اختلالات اسكلتي - عضلاني در دندانپزشكان ناحيه گردن بوده و حدود نيمي از دندانپزشكان ناحيه گردن بوده و حدود نيمي از دندانپزشكان از اختلالات مربوط رنج مي برند. شيوع اين امر در زنان بيش از مردان بوده و افزايش ساعات كاري ارتباط مستقيم با بروز اختلالات عضلاتي اسكلتي اندام فوقاني دارد.