بررسي تأثير پاليش و گليز بر چسبندگي استرپتوكوك موتانس در سه نوع سراميك CAD/CAM- (مطالعه آزمايشگاهي)

سابقه وهدف: گليز و پاليش دو روش كاهش خشونت سطحي و چسبندگي باكتريايي به سطوح سراميكها ميباشند. تحقيق حاضر با هدف تعيين اثرات پاليش و گليز بر روي چسبندگي باكتريايي سه سراميك جديد در شرايط آزمايشگاهي انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي تعداد 72 نمونه‌ از سراميك‌هاي ليتيوم سيليكات تقويت شده با زيركونيا، ليتيوم دي‌سيليكات و زيركونياي مونوليتيك با دستگاه CAD/CAM تراش يافته و در كوره پخته شدند. نمونه‌ها با روش‌هاي پاليش(Suprinity) يا گليز آماده‌سازي شده(IPS) و يا به عنوان گروه كنترل (Zolid)، آماده‌سازي نشدند. سوسپانسيون باكتري به چاهك‌هاي حاوي محيط Tryptic Soy broth+ 2%/0 گلوكز تلقيح و نمونه‌هاي سراميك درون چاهك‌ها قرار گرفتند. پليت‌ها براي توليد بيوفيلم روي نمونه‌ها 48 ساعت در دماي C °37 انكوبه شدند. پس از شستشو، تثبيت بيوفيلم و تخليه‌ي اتانول، ml1 رنگ كريستال ويوله 0/4% افزوده شد. به هر چاهك بعد از تخليه‌ي رنگ و شستشو، 1 ميلي ليتر اسيد استيك 30‌% اضافه شده و200 ميلي ليتر از محتويات چاهك‌ها به يك پليت 96 خانه‌اي منتقل و با دستگاه Elisa Reader، ميزان جذب نوري چاهك‌ها اندازه‌گيري شد. چسبندگي استرپتوكوك موتانس‌ها به نمونه‌هاي سراميك با تصاوير ميكروسكوپ الكتروني اندازه‌گيري شد. از آزمون آناليز واريانس دوطرفه براي تعيين اثرات نوع سراميك و روش آماده‌سازي روي مقادير جذب استفاده شده و از آزمون آناليز واريانس يك‌طرفه و Tukey براي مقايسات درون گروهي و مقايسات دو به دوي گروه‌ها استفاده شد. يافته ها: در سراميك Zolid، چسبندگي باكتريال در روش گليز به طور معني‌داري بيشتر از پاليش بوده (0/005=p) و نيز در روش گليز، ميزان چسبندگي باكتريال در نمونه‌هاي Zolid به طور معني‌داري بيشتر از سراميك‌هاي Suprinity (0/01=p) و IPS.Emax (0/009=p) بوده است. در ساير موارد، تفاوت‌هاي معني‌داري بين سراميك‌ها و روش‌هاي آماده‌سازي ديده نشد. نتيجه‌گيري: فقط در سراميك Zolid، روش آماده‌سازي اثرات معني‌داري بر چسبندگي باكتريال داشته و بجزء نمونه‌هاي پاليش شده‌ سراميك Zolid، تمام سراميك‌ها در آماده‌سازي با روش‌هاي متفاوت شواهدي از چسبندگي باكتريال را نشان دادند.