بررسي تأثير آموزش مبتني بر اصلاح سبك زندگي بر ميزان قند خون بيماران ديابتي

مقدمه: ديابت شايع‌ترين بيماري متابوليك در جهان محسوب مي‌شود و مهار اين بيماري بدون تغيير در سبك زندگي، مؤثر و كارآمد نيست. از اين‌روي، اين پژوهش باهدف بررسي تأثير آموزش برپايه اصلاح سبك زندگي بر ميزان قند خون بيماران ديابتي انجام‌شده است. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مداخله نيمه تجربي است كه در سال 1396 بر روي بيماران ديابتي مراجعه‌كننده به انجمن ديابت اروميه انجام شد. 74 بيمار به‌طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل (37 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها، از مشخصات دموگرافيك و چك‌ليست كنترل قند خون استفاده شد. مداخلات آموزشي طي هشت نشست يك و نيم‌ساعته و به مدت دو ماه براي گروه مداخله انجام گرديد. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها؛ با استفاده از نرم‌افزار spss ويرايش 16 آزمون‌هاي توصيفي و آزمون تي مستقل و تي زوجي اجرا شد و اختلاف در سطح كمتر از 0/05 معني‌دار تلقي گرديد. يافته‌ها: ميانگين سني افراد 10/8 ±48/9سال بود و اكثريت افراد را زنان تشكيل مي‌دادند (75/6 درصد). ميانگين قند خون بيماران پيش از پژوهش 241 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر با انحراف معيار 54/6 بود. هم‌چنين، ميانگين قند خون پيش از آموزش در هر دو گروه تفاوتي نداشت ولي پس از آموزش، ميانگين قند خون به‌طور معني‌داري در گروه مداخله كاهش يافت (0/01=p-value). نتيجه‌گيري: آموزش بر پايه اصلاح سبك زندگي مي‌تواند به‌طور چشم‌گيري باعث كاهش ميانگين قند خون افراد ديابتي گردد.