منشأ الهام نمادها در شعر طاهره صفارزاده

سمبوليسم در ادب معاصر ايران با نيما آغاز شد. وي نماد را در راستاي معضلات اجتماعي و سياسي به كار برد و اين جريان، بسياري از شاعران معاصر را تحت تأثير قرار داد. صفارزاده از زمرة شاعراني است كه شعرش آيينة زمانه بوده‌ و از آنجا كه شرايط سياسي اجتماعي ايجاب نمي‌كرد كه سخن به صراحت بيان شود از نماد بهره گرفته ‌است. در همين راستا، نوشتار حاضر بر آن است تا به روش توصيفيتحليلي، منشأ الهام نمادهارا  در شعر طاهره صفارزاده تحليل كند. يافته‌هاي پژوهش، بيانگر آن است كه نماد و سمبل با تجربه‌هاي ديني، سياسي و اجتماعي صفارزاده، پيوندي ناگسستني دارد و به تبع آن، «ر‌نگ‌ها»، «طبيعت» و «اسطوره‌هاي ديني و ملي» در شعر وي مفهومي وراي ظاهر را  القا مي‌كنند و همين امر موجب مي‌شود كه مخاطب در تعامل با سروده‌هاي وي قرار گرفته، در فهم معنا شريك شود.