تعالي شخصيت انسان در اشعار سيمين بهبهاني بر پايۀ نظريۀ اريك فروم

انسان در عصر حاضر به دليل رشد صنعت و تكنولوژي از معيارها و ارزش هاي اخلاقي فاصله گرفته است،  بنابراين، براي تعالي نياز دارد از هر آنچه مي تواند به تقويت اين مهم ياري رساند،  بهره بگيرد. اريك فروم روان شناسي را جدا از اصول اخلاقي نمي داند؛ از اين رو، منش و شخصيت انسان در زندگي را تركيبي از جهت گيري هاي غيربارور كه شامل گيرنده، استثماري، بازاري و مال اندوز و جهت گيري بارور و خودانگيخته مي داند. وي به گونه اي افراطي به ارزش و مقام انسان ارج مي نهد، زيرا تحت تفكر اومانيسم به اصالت و محوريت انسان در زندگي معتقد است. انسان در اشعار بهبهاني جايگاه والايي دارد، زيرا وي به وجود واجب‌الوجود ايمان داشته و به آن به عنوان مرجع قدرتي فراتر از انسان معتقد است. هدف از اين جستار تحليل جهت گيري هاي شخصيت (بارور و غيربارور) در رويكرد روان شناختي جامعه شناختي  اريك فروم در اشعار سيمين بهبهاني براي شناخت هرچه بيشتر شخصيت و افكار اوست. روش تحقيق در اين پژوهش تحليلي توصيفي است. بهبهاني و فروم جايگاه انسان در هستي، تكامل، سعادت و رسيدن او به خير و تعالي را در نظر دارند، اما تفاوت بارز ميان آن ها انسان‌محوربودن فروم و دين محور بودن بهبهاني است.