مقايسه اثرات تمرينات هوازي تناوبي شديد و تمرينات تداومي بر كيفيت زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درماني

مقدمه: فعاليت ورزشي به عنوان يك دارو براي كنترل و درمان سرطان و عوارض ناشي از آن پيشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقايسه تأثير 12 هفته تمرين هوازي تناوبي شديد و تداومي با شدت متوسط بر مولفه هاي كيفيت زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان تحت هورمون درماني بود. روش بررسي: 39 نفر بيمار مبتلا به سرطان پستان بر اساس معيارهاي تعيين شده و داوطلبانه در مطالعه حاضر شركت كرده و به #8204; صورت تصادفي به سه گروه: تناوبي شديد (13 نفر)، تداومي با شدت متوسط (14 نفر) و گروه كنترل (12 نفر) تقسيم شدند. دو گروه تمريني به مدت 12 هفته و به #8204;صورت سه جلسه در هفته تمرينات ورزشي خود را به انجام رساندند. شاخص كيفيت زندگي از طريق پرسشنامه ارزيابي عملكردي درمان سرطان (FACT) در دو مرحله قبل و بعد از شروع مداخله سنجش شد. از آزمون تحليل كوواريانس براي تجزيه #8204;و تحليل داده #173;ها استفاده شد. يافته ها: مشاهده شد كه بهزيستي جسماني در گروه تمرينات تداومي با شدت متوسط نسبت به گروه كنترل بهبود معني دار يافته بود (0/010=P). همچنين، بعد عاطفي در هر دو گروه تمرينات تناوبي شديد (0/010=P) و تداومي با شدت متوسط (0/016=P) نسبت به گروه كنترل بهبود معني داري يافته بود. علاوه براين، تفاوت معني دار بين گروه تناوبي شديد با گروه كنترل (0/050=P) #160;در بعد عملكردي مشاهده شد. در مجموع نمره كل كيفيت زندگي در هر دو گروه تمرينات تناوبي شديد (0/001=P) و تمرينات تداومي با شدت متوسط (0/005=P) نسبت به گروه كنترل بهبود معني دار داشت. نتيجه گيري: به طور كلي اين مطالعه نشان داد كه هر دو برنامه تمرينات تداومي و تناوبي شديد موجب بهبود شاخص كيفيت زندگي در بيماران مي شود، با اين حال به نظر مي رسد كه براي مقايسه دقيق تر اين برنامه ها، حجم نمونه بزرگتري لازم باشد.