كاهش باثبات افسردگي و افزايش شفقت‌خود در زنان مبتلا به سرطان پستان با درمان متمركز بر هيجان: يك مطالعه نيمه‌آزمايشي

مقدمه: درمان متمركز بر هيجان براي كمك به بيماران در شناسايي، استفاده و پردازش هيجانات طراحي شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي و شفقت خود زنان مبتلا به سرطان پستان بود. روش بررسي: طرح پژوهش، نيمه آزمايشي با پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه و پيگيري 3 ماهه بود. نمونه پژوهش 30 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان شهر تهران بود كه پس از غربالگري نمره بالاتر از 17 در افسردگي داشتند و براساس نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و گواه، جايگزين شدند. گروه آزمايش طي 12 جلسه 50 دقيقه اي، تحت درمان فردي متمركز بر هيجان گرينبرگ (2015) قرار گرفتند. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه افسردگي بك و شفقت خود نف، پيش از شروع مداخله، پس از مداخله و 3 ماه پس از پايان درمان، از افراد هر دو گروه جمع آوري شدند. تحليل داده ها با استفاده از روش آزمون تحليل واريانس دو عاملي با اندازه گيري هاي مكرر روي يك عامل انجام شد. يافته ها: گروه آزمايش نمره ي بالاتري در شفقت خود و نمره كمتري در افسردگي در مرحله پس آزمون نسبت به پيش آزمون كسب كردند. يافته هاي آزمون تعقيبي بنفروني نشان داد اثربخشي درمان متمركز بر هيجان بر افسردگي زنان مبتلا به سرطان پستان در طول زمان ثبات دارد (0.137=P). اثرات درماني بر شفقت خود در طول زمان ثبات نداشته اند (0.027=P). با اين حال به طور معناداري بالاتر از پيش آزمون باقي مانده است. در گروه گواه، نمرات افسردگي و شفقت به خود در طول زمان ثابت بود. بنابراين، درمان متمركز بر هيجان مي تواند افسردگي را به طور معنادار و پايدار كاهش دهد و شفقت خود را به طور معناداري افزايش دهد (0.001 P). نتيجه گيري: براساس يافته هاي پژوهش، درمان متمركز بر هيجان مي تواند به عنوان روش مداخله اي مناسب براي كاهش افسردگي و افزايش شفقت خود در زنان مبتلا به سرطان پستان به كار رود.