مقايسه تأثير درمان پذيرش و تعهد با درمان متمركز بر شفقت بر شدت نگراني و احساس تنهايي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروز

اهداف: با توجه به رشد روزافزون آمار مبتلايان به مولتيپل اسكلروز و عوارض روان‌شناختي كه اين گروه را درگير مي‌كند، هدف پژوهش حاضر، مقايسه ميزان اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با درمان مبتني بر شفقت بر شدت نگراني و احساس تنهايي اين بيماران بود. مواد و روش ها: در اين طرح نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل، 45 بيمار با تشخيص مولتيپل اسكلروز از ميان بيماران كلينيك ام‌اس تهران در سال 1398 به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه 15 نفره (گروه تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، گروه تحت درمان متمركز بر شفقت و گروه كنترل) جاي گرفتند. شركت‌كنندگان پرسش‌نامه احساس تنهايي اجتماعي عاطفي بزرگسالان و پرسش‌نامه نگراني پنسيلوانيا را در دو مرحله قبل و پس از مداخله تكميل كردند. گروه‌ها به ترتيب، در هشت جلسه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و ده جلسه درمان متمركز بر شفقت شركت كردند وگروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. در انتهاي جلسات درماني پس‌آزمون اجرا شد و داده‌ها توسط تحليل كواريانس تك‌متغيره آناليز شدند. يافته ها: يافته‌هاي حاصل از تحليل كواريانس تك‌متغيره در سطح آماري P 0/05 براي احساس تنهايي60.42=F و براي شدت نگراني 90.5=F به دست آمد كه نشان‌دهنده: اثربخش بودن بيشتر درمان مبتني بر پذيرش و تعهد است. نتيجه گيري پيشنهاد مي‌شود اين درمان در كنترل علائم روان‌شناسي بيماران مورد توجه بيشتر قرار گيرد.