اثر هشت هفته تمرين استقامتي، تزريق سوماتروپين و قطعه ليپوليتيك آن بر سيتوكراتين-18 و آنزيم هاي كبد موش هاي سوري القاء شده به آسيب كبدي ناشي از رژيم غذايي پر چرب

اهداف: بيماري كبدِ چرب و غلبه بر آن، يكي از دغدغه هاي جامعه امروزي است. هدف از پژوهش موردنظر، بررسي اثر تمرين استقامتي، تزريق سوماتروپين و قطعه ليپوليتيك آن (فرگمنت) بر سطوح سيتوكراتين18 و آنزيم هاي كبد موش هاي سوري القا شده به كبد چرب است. مواد و روش ها: در اين پژوهش تجربي، 28 سر موش نر به صورت تصادفي به چهار گروه هفت تايي به نام كنترل، تمرين، تمرين+ فرگمنت و تمرين+هورمون رشد تقسيم شدند. برنامه تمرين استقامتي به مدت 8 هفته و 5 جلسه با شدت 50 درصد حداكثر اكسيژن مصرفي در هفته اجرا شد. پروتكل تزريق سوماتروپين و فرگمنت روزانه به ترتيب يك ميلي گرم و 250 پيكوگرم به ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن بود. نمونه ها پس از 48 ساعت از آخرين جلسه تمرين مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي ارزيابي داده ها از آزمون آماري تحليل واريانس و آزمون تعقيبي توكي استفاده شده و تغييرات كمتر از0/05 معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها:سيتوكراتين18 در مقايسه با گروه كنترل فقط در گروه تمرين، كاهش معنادار نشان داد (00/P=0). مقادير سيتوكراتين18 در گروه تمرين+هورمون رشد در مقايسه با دو گروه تمرين (0/00 =P) و تمرين + فرگمنت (0/04= P) به طور معنادار بالاتر بود. شاخص HomaIR در دو گروه تمرين (00/P=0) و تمرين+فرگمنت (03/P=0) كاهش معنادار داشت، اما در گروه تمرين+هورمون رشد تغييرات معنادار نبود. تغييرات AST در هيچ يك از گروه ها معنادار نبود. مقاديرALT در هر سه گروه تمرين (P=0/00) تمرين+هورمون رشد(P=0/03) تمرين+فرگمنت(P=0/00) به طور قابل توجهي پايين‌تر از گروه كنترل بود، اما تغييرات بين گروهي معنادار نبود. نتيجه گيري: تمرين استقامتي در بهبود نشانگرهاي NAFLD نسبت به دو پپتيد سوماتروپين و فرگمنت پاسخ موثرتري ايجاد كرده است. تزريق هورمون رشد بر برخي شاخص هاي اين ناهنجاري مي تواند پيامدهاي منفي داشته باشد.