مقايسه افسردگي و مؤلفه‌هاي آن در كودكان دبستاني با و بدون اختلال اضطراب فراگير

هدف: اختلال اضطراب فراگير احتمالاً شايع‌ترين اختلالي است كه با اختلال رواني ديگري از جمله افسردگي هم‌رخدادي بالايي دارد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه افسردگي و مؤلفه‌هاي در كودكان دبستاني با و بدون اختلال اضطراب فراگير انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه داراي طرح عليمقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل دانش‌آموزان ابتدايي (پايه چهارم تا ششم) استان مركزي بود. براي انتخاب نمونه، از نمونه‌گيري در دسترس استفاده شد. ابتدا پرسش‌نامه‌هاي اضطراب فراگير و افسردگي در مورد 300 نفر از اين كودكان اجرا شد. سپس بر اساس نمره برش مقياس اضطراب فراگير (نمرات 10 يا بالاتر)، دو گروه كودكان داراي اضطراب فراگير (39 نفر) و بدون اضطراب فراگير (40 نفر) انتخاب و از لحاظ افسردگي مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل واريانس چندمتغيره، تفاوت معناداري را در تركيب خطي مؤلفه‌هاي افسردگي دو گروه نشان داد (016/0=P). تحليل واريانس تك‌متغيري نيز نشان داد كه كودكان داراي اضطراب فراگير در مولفه‌هاي خلق منفي و عزت‌ نفس منفي، افسردگي بيش‌تري نسبت به كودكان بدون اضطراب فراگير داشتند، اما در مؤلفه‌هاي مشكلات بين‌فردي، ناكارآمدي و بي‌لذتي به طور معناداري با آن‌ها متفاوت نبودند. آزمون تي مستقل نيز تفاوتي در ميزان افسردگي كلي دو گروه نشان نداد. نتيجه‌گيري: با توجه به آسيب‌پذيري بيش‌تر كودكان داراي اضطراب فراگير در برابر افسردگي، اين كودكان به ميزان بيش‌تري نيازمند شيوه‌هاي خاص پيشگيري و درمان اختلال اضطراب فراگير و افسردگي همراه آن هستند.