مطالعه نقش جهت‌گيري مذهبي در سلامت روان دانش آموزان دوره متوسطه

در سال‌هاي اخير تعداد روزافزوني از پژوهشگران به تحليل نقش و كاركردهاي تربيتي دين و جهت‌گيري‌هاي مذهبي در تقويت ابعاد روان‌شناختي دانش آموزان اهتمام داشته و تلاش كرده‌اند تا رابطه متغير جهت‌گيري مذهبي را با مفاهيم اخلاقي در لايه‌هاي مختلف جامعه مورد بررسي قرار مي‌دهند. بر اين اساس هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين جهت‌گيري مذهبي و سلامت روان دانش آموزان دوره متوسطه است. بنابراين به عنوان يك مطالعه توصيفي پيمايشي با استفاده از نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي 248 نفر از دانش آموزان دختر و مقطع متوسطه به عنوان گروه نمونه انتخاب گرديدند. داده‌هاي مورد نياز با بهره‌گيري از دو آزمون جهت‌گيري مذهبي آلپورت ، پرسش‌نامه سلامت عمومي جمع آوري شد. در تحليل داده‌ها علاوه بر آماره‌هاي توصيفي از ضريب همبستگي پيرسون و آزمون t بهره گرفته شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين مذهب يا مذهبي بودن و سلامت رواني رابطه‌اي مستقيم وجود دارد. هر چه جهت‌‌گيري مذهبي دروني‌تر مي‌شود، سلامت رواني بالاتر مي‌رود. هر چه جهت‌‌گيري فرد در زمينه مذهبي بيروني‌تر مي‌شود احساس خستگي و نشانه‌هاي بدني نيز بيشتر مي‌شود