تحليلي بر آب مصرفي بخش كشاورزي مبتني بر تبخير وتعرق واقعي

تعيين آب مصرفي كشاورزي به عنوان بخش مصرف‌كننده اصلي منابع آبي كشور به منظور برنامه‌ريزي و مديريت مصرف منابع و برقراري امنيت غذايي، امنيت آبي و بهبود معيشت جمعيت رو به افزايش، از اهميت بسياري برخوردار است. آب مصرفي يا تبخير و تعرق واقعي، بخشي از آب كاربردي و يا تحويلي به بخش كشاورزي است كه از دسترس خارج مي‌شود و امكان استفاده مجدد از آن نيست. تخمين توزيع مكاني تبخير و تعرق واقعي (ETa) بر اساس داده‌هاي ماهواره‌ايي معتبر يك رويكرد نوين در برنامه‌ريزي و تعيين بيلان آب مي‌باشد. در مطالعه حاضر از روش‌شناسي معرفي شده توسط سازمان خواربار جهاني (فائو) كه در پايگاه اطلاعاتي WaPOR ارائه شده است مقادير تبخير، تعرق و تبخير واقعي در سطح كشور و كاربري‌هاي زراعت، باغ و ديم استخراج شد. نتايج نشان داد بيشترين تبخير و تعرق واقعي نزديك به 2500 ميلي‌متر در سواحل شمالي و درياچه اروميه رخ ميدهد. نتايج نشان داد، در يك دوره 12 ساله متوسط مقدار تبخير و تعرق واقعي در اراضي آبي باغ برابر با 299.30 ميلي‌متر و در اراضي آبي زراعت 301.52 ميلي‌متر بوده است. بر همين اساس ميزان تبخير و تعرق واقعي اراضي آبي در مقياس كشوري و براي سال 981397، برابر با 28.84 ميليارد مترمكعب تعيين گرديد كه به تفكيك زراعت و باغ برابر با 20.78 و 8.06 ميليارد مترمكعب مي باشد. همچنين، 72.1 درصد از اين مقدار به تعرق و 27.9 درصد ديگر به تبخير تعلق دارد.