برنامه‌ريزي آبياري گياه كينوا تحت سطوح مختلف آبياري با استفاده شاخص تنش آبي گياه

هدف از اين تحقيق بررسي تغييرات شاخص تنش آبي گياه كينوا بود. تيمارهاي مورد بررسي در اين پژوهش چهار سطح آبياري 100، 75، 50 و 25 درصد نياز آبي (به‌ترتيب T1، T2، T3 و T4) بوده كه در قالب طرح كاملاً تصادفي و در سه تكرار و در طول فصل رشد كينوا در سال 97-1396 انجام شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، بيشترين مقدار از زيست‌توده، وزن خشك برگ، ساقه، ريشه و سنبله به ترتيب با 7/39، 3/11، 8/8، 83/2، 8/16 گرم در بوته در تيمار T1 مشاهده شد. تيمارهاي T2، T3 و T4 در مقايسه با تيمار T1 منجر به كاهش 6/37، 5/52 و 8/64 درصد در عملكرد دانه، 4/30، 5/34 و 7/30 درصد در شاخص برداشت، 4/16، 7/29 و 1/51 درصد در زيست‌توده و افزايش 4/19، 6/36 و 4/77 درصد در كارايي مصرف آب شد. نتايج نشان داد CWSI با عملكرد دانه و زيست‌توده، همبستگي منفي در سطح احتمال يك درصد دارد و با افزايش CWSI از ميزان عملكرد دانه كاسته مي‌شود. بيشترين و كمترين ميزان از عملكرد دانه نيز در اين پژوهش در متوسط CWSI برابر با 05/0 و 61/0 به دست آمد؛ به‌طوري‌كه براي دست‌يابي به بيشترين عملكرد دانه در بوته، پس از رسيدن به CWSI=0.05 بايد گياهان آبياري شوند. بيشترين و كمترين ميزان از شاخص CWSI به‌ترتيب در تيمارهاي T4 (با 72/0) T1 (با 05/0) مشاهده شد. مقادير متوسط CWSI در تيمارهاي مختلف T1، T2، T3 و T4 در روز قبل از آبياري، به ترتيب برابر با 05/0، 19/0، 48/0 و 72/0 بود. كاهش ميزان آبياري از 100 به 75 درصد نياز آبي منجر به افزايش 8/3 برابري در شاخص CWSI شد. به‌طور كلي از اين شاخص براي برنامه‌ريزي اين گياه مي‌توان استفاده كرد، به‌طوري‌كه بهترين زمان آبياري در تيمار شاهد بر اساس رابطه (TcTa)a=2.410.21 VPD (5≤VPD≤20) است.