بهبود قدرت تفكيك مكاني باندهاي حرارتي براساس تكنيك‌هاي ريزمقياس و اثر آن در برآورد تبخيروتعرق گياه مرجع

به‌دليل محدوديت‌هاي فني بيشتر ماهواره‌ها نمي‌توانند به‌طور همزمان، تصاوير با قدرت تفكيك‌‌هاي مكاني، زماني و طيفي بالا جمع‌آوري كنند. در اين مقاله امكان استفاده از روش‌هاي ريزمقياس‌سازي DisTrade و TsHARP و روش STIFM به منظور دستيابي به وضوح مكاني بالا براي تصاوير MODIS و Landsat8 مورد بررسي قرار گرفت. مقدار RMSE براي تصاوير شارپ شده 1كيلومتري به 30 متري كمتر از 3.93 درجه سانتي‌گراد بود. همچنين در اين تحقيق الگوريتم بيلان انرژي سطح (SEBAL) به‌منظور برآورد توزيع تبخيروتعرق واقعي با استفاده از تلفيق تصاوير ماهواره‌هاي لندست7 و موديس براساس روش ريزمقياس TSharp مورد بررسي قرار گرفت. نتايج بيانگر اين بود كه تلفيق تصاوير ماهواره‌اي منجر به بهبود دقت در برآورد تبخير و تعرق واقعي نسبت به تصاوير لندست 7 شده است. ميانگين مربعات خطا تبخير و تعرق برآوردي در طول دوره رشد در مقايسه با داده هاي لايسيمتري براي تصاوير موديس 124.91/1 ميلي‌متر بر روز و براي تصاوير تلفيقي 0.181ميلي‌متر در روز تعيين گرديد. به طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد كه برآورد تبخير و تعرق با استفاده از الگوريتم SEBAL و براساس تلفيق تصاوير با دقت‌هاي متفاوت زماني و مكاني مي‌تواند نتايج قابل قبولي را ارائه دهد.